Bouwen aan groenexpertise

Kleine schorseneer

Scorzonera humilis

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Blauwgrasland (6410_mo)

Hoogte plant

Minimaal:
5cm
Maximaal
50cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juni

Vocht

Min:
droog
Max:
vochtig

Bloemkleur

geel

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Het areaal van kleine schorseneer omvat grote delen van West- , Midden- en Oost-Europa en een klein deel van het westen van het Middellandse-Zeegebied. Noordwaarts reikt het areaal tot Zuid-Scandinavië. In België komt de soort vooral voor in de Ardennen en Lotharingen; daarbuiten zijn slechts enkele vindplaatsen gekend.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is kleine schorseneer uiterst zeldzaam en ze is dat ook steeds geweest. Er is een zeer geringe toename van het aantal bekende groeiplaatsen, maar het is waarschijnlijker dat de soort in werkelijkheid is achteruitgegaan.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Zomer
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Worteldiepte:
100cm
Levensvorm:
geofyt
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van vochtige standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
matige zuurindicator, op sterk zure tot zwak basische bodems
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer stikstofarme bodem / stikstofarme bodem
Maaigevoeligheid:
maaigevoelig
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

Kleine schorseneer groeit in weinig of niet bemeste graslanden en (venige) heiden, soms op omgewerkte grond in de heide. De soort verdraagt lichte beschaduwing en is al aangetroffen in open bossen met grazige ondergroei. In ons land, net als in het grootste deel van haar areaal, staat de soort meestal in natte of moerassige hooilanden, die vaak een venige ondergrond hebben, en soms op kalkrijk substraat. Het is een soort van blauwgraslanden. Dat in tegenstelling tot haar ecologie in Nederland en Noord-Duitsland, waar de soort geldt als een typische bewoner van droge heide en heischraal grasland op zure leemhoudende zandgronden. Uit een gedetailleerde studie van een Belgische groeiplaats blijkt de soort op een gradiënt van droog naar vochtig te groeien. Ze komt er zowel voor op relatief droge plekken met een laag stikstof- en humusgehalte als op vochtige plaatsen met een hoger stikstof- en humusgehalte (FROYEN 1986).

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Anne Ronse

Cursussen bij Inverde

Boeken