Bouwen aan groenexpertise

Geel walstro

Galium verum

Geel walstro is een gemakkelijk te herkennen aan de krans van 6 tot 12 bladeren en de trossen van kleine gele bloemen. De kroon van de bloemen bestaan uit 4 slippen. De bladrand is sterk naar onderen gerold zodat de bladeren naaldvormig lijken. Bij jonge stengels is dit nog niet het geval en lijken de bladeren breder. 

Verwarring mogelijk met:

Wanneer Geel walstro in bloei staat kan je deze niet verwarren met een andere soort.
Kruisbladwalstro heeft geelgroene bloemen die niet in trossen staan en een krans van 4 brede bladeren. Andere walstrosoorten hebben kleine witte bloemen. 
Herkenning zonder bloemen kan dankzij de bladkransen van omgerolde priemvormige bladeren.

Beheer:

Geel walstro is gevoelig voor bemesting. Bemesting vermijden en een goed maai- en/of begrazingsbeheer is belangrijk. Bij vrij productieve graslanden maai je 2 keer of 1 keer met nabegrazing. Bij minder productieve graslanden kan je 1 keer maaien in september of begrazen. 

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Stroomdalgraslanden langs de Maas (6120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Stroomdalgraslanden langs de Maas (6120)

Hoogte plant

Minimaal:
5cm
Maximaal
120cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
oktober

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

geel

Bestuiving

kevers
vliegen, zweefvliegen e.a.
Areaal:

Geel walstro komt in nagenoeg alle gematigde en koude delen van de Oude Wereld voor, met name in Noord-Afrika en van West-Europa tot in Japan. In Europa komt de soort nagenoeg overal voor, behalve in het noorden van Scandinavië. In België is geel walstro het algemeenst in Wallonië, vooral in de Kalkstreek, Lotharingen en grote delen van het Brabants district. In de centrale en noordoostelijke Ardennen ontbreekt het grotendeels.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is geel walstro vrij algemeen, maar het verspreidingspatroon vertoont sterke regionale verschillen. De soort gaat sterk achteruit. In de Duinen is geel walstro uiterst algemeen, langs de Grensmaas is ze algemeen en in de Leemstreek ten oosten van Brussel vrij algemeen. Overal elders is geel walstro zeldzaam.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
vergankelijk (zaden overleven zelden langer dan één jaar).
Kiemperiode:
vanaf Herfst
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Worteldiepte:
20cm
Levensvorm:
hemicryptofyt
Mycorrhizen:
Blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenwater
dieren (uitwendig)
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting (scheuten aan de moederplant gehecht voor lange periode, gewoonlijk langer dan 1 groeiseizoen)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
SC/CSR
Grime-competitiewaarde:
4.17
Grime-stresswaarde:
4.17
Grime-ruderaliteitswaarde:
1.67
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge tot matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodems
Maaigevoeligheid:
matig maaitolarant
Ecologische amplitude:
brede amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak basisch

Geel walstro groeit op overwegend droge, voedselarme tot matig voedselrijke, basische tot zwak zure bodems. De soort is het talrijkst in duingrasland en mosduin aan de kust. Ze is ook talrijk op dijken en in schrale graslanden in uiterwaarden langs de Grensmaas. Daarnaast is ze geregeld te vinden op kalkrijke leemgronden van Haspengouw. In kalkarme streken kan men geel walstro vinden op kunstmatige kalkrijke substraten zoals spoorwegterreinen, mijnsteenbergen en kanaaldijken.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
BR1
BR2
GB1
GB2
OP1
OP2
OPB1
OPB2
# planten per m²:
10
Aanplanten:
In groepen van 10 tot 20
Rode lijst:
bijna bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
228-353 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken