Bouwen aan groenexpertise

Waterteunisbloem

Ludwigia grandiflora

Areaal:

Waterteunisbloem is inheems in Amerika, van het zuidoosten van de Verenigde Staten tot Argentinië. In Europa dateren de eerste vestigingen in Zuid-Frankrijk van het eerste kwart van de negentiende eeuw. De spectaculaire veroveringstocht van de soort doorheen Europa is een relatief recent verschijnsel. De eerste vondst in België dateert van 1983 (BAUCHAU et al. 1984). In België komt waterteunisbloem tot nu toe vooral voor in Vlaanderen. De eerste zekere vondst dateert er van 1996 (DEMAREST 1996).

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is waterteunisbloem nog steeds zeer zeldzaam, maar de soort is zeer abundant op haar locaties. Ze is in staat zich met vegetatieve fragmenten snel uit te breiden. Het is een streekvreemde soort met invasief gedrag die een potentieel gevaar vormt voor de inheemse waterflora.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Verbreidingswijze:
water
Indigeniteit:
neofyt
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Waterteunisbloem is een neofiet die zich vooral laat gelden in kunstmatige, recent aangelegde biotopen. De soort kan er op korte tijd (enige jaren) de vegetatie volledig domineren, maar vaak vormt een helpende mensenhand de start. De soort is te vinden in zandwinningsputten en kleigroeven, ontwateringssloten van slibdepots, stadsomwallingen en stadsgrachten, maar ook in meer natuurlijke wateren, zoals rivieren (Nete). Helder water lijkt een vereiste.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Leo Vanhecke
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken