Routinematige screening van genetische barcodes bij groene kikkers legt verborgen invasies bloot

Sommige soorten exoten zijn met traditionele identificatietechnieken nauwelijks te onderscheiden van inheemse soorten. Van groene kikkers weten we dat er een handelscircuit bestaat, onder meer voor siervijvers. De herkomst van deze dieren is veelal obscuur (‘Egyptische’, ‘Italiaanse’, ...) en hun lot na iintroductie is slecht bekend, te meer omdat het onderscheid met inheemse soorten zeer moeilijk kan zijn. Aan de hand van genetische identificatie van groene kikkers hebben ze nagegaan in welke mate exotische kikkers zich in het wild gevestigd hebben in Vlaanderen, over welke soorten het gaat en wat hun oorsprong is. Dit onderzoek gebaseerd op DNA-barcoding geeft aan dat meer dan de helft van de Belgische groene-kikkerpopulaties uitheemse soorten herbergt, en dat minimaal vier uitheemse soorten zich gevestigd hebben, waarvan sommige reeds een brede geografische verbreiding kennen (fig. 3), en een impact hebben op inheemse soorten via hybridisatie. De auteurs geven suggesties voor het beleid, zoals het gebruiken van een witte lijst (soorten die mogen geïmporteerd worden) in plaats van een zwarte lijst (soorten die niet mogen geïmporteerd worden)