Tot 8 cm breed, olijfgroen-bruin schild. De scharen zijn bedekt met een dichte laag van fijne haren, al zijn die niet steeds goed zichtbaar. De Chinese wolhandkrab is de enige zoetwaterkrab aanwezig in Vlaanderen.
Gelet op de wijde verspreiding van de Chinese wolhandkrab in Vlaanderen, en West-Europa als geheel, is verwijdering van deze soort uit het Vlaamse Gewest niet langer een haalbare doelstelling. De huidige doelstelling is daarom om de overlast in te perken waar deze wordt gemeld. Daarenboven kan voor de bovenloop van bepaalde rivieren een populatiereductie worden nagestreefd, al is niet duidelijk of dit met een redelijke besteding van middelen echt mogelijk is. De krabben kunnen het meest efficiënt gevangen worden tijdens de migratie in het voorjaar, door het voorzien van valstructuren (vb. fuiken). In deze handleiding leest u er alles over.
De Chinese wolhandkrab kan praktisch best worden beschouwd als een zoetwaterkrab, die tot honderden kilometers landinwaarts kan worden gevonden. In dat opzicht is het de enige krabbensoort die in de Vlaamse binnenwateren wordt vastgesteld. De krabben kunnen relatief lang buiten het water overleven; in natte hooilanden zelfs tot 35 dagen.
Voor hun voortplanting zijn de dieren echter afhankelijk van zout water, en zij maken in de regel dan ook tweemaal in hun leven de reis tussen hun zoetwaterverblijf en de zee. Dieren die volwassen worden, bewegen zich vanaf augustus stroomafwaarts tot aan de getijdengebieden aan de riviermond. Deze trek kent zijn piek in september, maar kan nabij de monding nog tot in november worden waargenomen, en verloopt met een geschatte snelheid van zo’n 10 km per dag. Tijdens deze beweging worden de dieren geslachtsrijp, en de paring gebeurt dan ook in de getijdengebieden, tussen oktober en januari. De mannetjes zullen in deze gebieden overwinteren, en hier sterven. De vrouwtjes, die de bevruchte eitjes op zich dragen, bewegen zich nog verder stroomafwaarts, naar zee, waar ook zij uiteindelijk zullen sterven.
In de daaropvolgende lente verlaten de jonge krabben het ei onder de vorm van een larve. Hierbij volgen nog enkele larvale stadia, die zich geleidelijk stroomopwaarts verplaatsen. Zij tonen zich voor het eerst als jonge krabben ter hoogte van de zoetwatergrens tegen augustus-oktober. Aanvankelijk zijn zij niet sterk genoeg om tegen de stroom in te gaan, en er kan dan ook een jaar over gaan vooraleer zij zich aan de verdere trek wagen. De migratie neemt aanvang bij het eerste warme lenteweer (± maart). De geschatte snelheid van deze voorjaarsmigratie is zo’n 1 tot 3 km per dag. De piek wordt gezien omstreeks juni, ook omdat de dieren steeds meer concentreren in de middenloop langs hun route. Deze beweging kent feitelijk een open einde. In augustus wordt ze wel onderbroken door de stroomafwaartse migratie van de volwassen dieren.
Zowel de geboorte als de dood van de Chinese wolhandkrab speelt zich dus af in zout water. Voortplanting gebeurt eenmaal in het leven van de krab, maar wordt wel gecompenseerd door een enorme eiproductie (250.000 tot 1 miljoen eitjes). Hier is bovendien een enorme trekbeweging voor nodig, en het is dan ook evident dat de impact van de soort vooral tijdens deze migratie, en in het bijzonder langs obstakels in waterlopen, uiterlijk zichtbaar wordt.
Het wettelijk statuut van deze soort wordt geregeld door de Europese verordening n° 1143/2014(opent nieuw venster) en het Vlaamse soortenbesluit van 15 mei 2009(opent nieuw venster). In alle Europese lidstaten is het sinds 3 augustus 2016 verboden om deze soort te importeren, te houden, te kweken, te vervoeren, te verhandelen, te gebruiken, uit te wisselen, of in het wild los te laten. Daarbij gelden overgangsbepalingen voor handel en eigendom (zie verder).
De soort mag in Vlaanderen worden bestreden volgens de bepalingen van het soortenbesluit. Bestrijding mag worden uitgevoerd door (of met toestemming van) de eigenaar, de (ver)huurder, de exploitant of de grondgebruiker(s) van het terrein waar de bestrijding plaatsvindt.
De soort komt van nature voor in getijdenrivieren, mondingen en kustgebieden van Oost-Azië. De Europese introductie van de Chinese wolhandkrab is zo goed als zeker gebeurd via ballastwater van schepen. Rond 1912 is de soort in de Weser bij Duitsland terechtgekomen, en van daaruit heeft de soort zich verspreid over heel Noord- en West-Europa. De larven kunnen zich eenvoudig verspreiden door middel van de zeestroming waardoor op korte tijd lange afstanden kunnen worden overbrugd. De soort kan ook voor korte tijd het water verlaten en zo hindernissen (bv. sluizen en dammen) overbruggen. De Chinese wolhandkrab werd voor het eerst in Vlaanderen gerapporteerd in 1933 nabij Antwerpen (Zeeschelde). Momenteel kan de soort overal verwacht worden, doch wordt ze het vaakst waargenomen aan de kust, in het Scheldebekken en in verschillende kanalen (zoet water).
Het wettelijk statuut van deze soort wordt geregeld door de Europese verordening n° 1143/2014(opent nieuw venster) en het Vlaamse soortenbesluit van 15 mei 2009(opent nieuw venster). In alle Europese lidstaten is het sinds 3 augustus 2016 verboden om deze soort te importeren, te houden, te kweken, te vervoeren, te verhandelen, te gebruiken, uit te wisselen, of in het wild los te laten. Daarbij gelden evenwel volgende overgangsbepalingen.
In overeenstemming met hoofdstuk 4/1 van het soortenbesluit(opent nieuw venster) mogen houders van een commerciële voorraad hun levende specimens verkopen of overdragen aan niet-commerciële gebruikers tot en met 2 augustus 2017, op voorwaarde dat de specimens in een gesloten omgeving gehouden en vervoerd worden, en alle passende maatregelen zijn genomen om voortplanting of ontsnapping onmogelijk te maken. Na voornoemde datum kunnen specimens enkel aan gespecialiseerde instellingen worden overgedragen of verkocht.
Eigenaren van gezelschapsdieren die niet worden gehouden voor commerciële doeleinden, kunnen die dieren houden tot de natuurlijke dood ervan, op voorwaarde dat de dieren in een gesloten omgeving worden gehouden, en dat de eigenaar alle passende maatregelen neemt om voortplanting of ontsnapping onmogelijk te maken. Het is uitdrukkelijk verboden de dieren in de natuur vrij te laten.
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.