Bouwen aan groenexpertise

Kalkgraslanddikkopje

Spialia sertorius

De Engelse benaming van het Kalkgraslanddikkopje is: Red-underwing Skipper. Verse exemplaren van dit kleine dikkopje zijn dan ook te herkennen aan de steenrode onderkant van de achtervleugels. In Vlaanderen is de soort Regionaal uitgestorven sinds 1945 maar in Wallonië zijn nog populaties te vinden op de Sint-Pietersberg (Lanaye). Het is een soort van voedselarme (kalk)graslanden, heeft twee generaties en heeft Kleine pimpernel als waardplant.

heeft als waardplant

Kleine pimpernel

Areaal:

Het Kalkgraslanddikkopje kwam vroeger voor in het noordoosten van Limburg (Maaseik, Kinrooi, Neeroeteren). De laatste waarneming dateert uit 1945 (Molenbeersel). De dichtstbijzijnde populaties van het Kalkgraslanddikkopje bevinden zich momenteel op de Sint-Pietersberg in Wallonië (Lanaye).

Ecologie:

Het Kalkgraslanddikkopje is een soort van voedselarme (kalk)graslanden. Het heeft 1-2 generaties waarvan de eerste vliegt van eind april tot begin juli en een tweede, partiële in augustus. De waardplant is Kleine pimpernel.

Rode lijst:
Uitgestorven
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Status:

In Vlaanderen is de soort Regionaal uitgestorven, in Wallonië is het Kalkgraslanddikkopje Momenteel niet in gevaar en in Nederland is de soort Regionaal uitgestorven sinds 1976, maar in Europa is de soort Momenteel
niet in gevaar.

Bedreigingen:

Volgens de voorspellingsmodellen zou het klimaat in België ook in 2050 geschikt zijn voor deze soort. Verschralen, openkappen en vergroten of een stootbegrazing met schapen van graslanden met Kleine pimpernel zouden kansen kunnen bieden voor een spontane herkolonisatie van deze vrij honkvaste soort. Vandaar dat Limburg een vrij hoge herstelprioriteit kan krijgen voor de (her)kolonisatie van schrale (kalk)graslanden in het zuidoosten van de provincie en langs de Maas.

Typering:
graslandvlinder
Biotooptype:
Graslanden