Wilde eend

Leefgebied en trend

Mannetjes heeft een glanzende groene kop met een witte nekband en een paars/bruine borst. De rest van de veren zijn lichtgrijs. Opvallend is de donkerblauwe spiegel met witte randen. Deze vallen vooral op tijdens de vlucht. De stuit en de middelste gekrulde staartveren zijn zwart. Het vrouwtje is lichtbruin-beige van kleur met donkerbruine vlekken en strepen. Evenals het mannetje heeft het vrouwtje een blauwe spiegel. Na het broedseizoen (augustus-september) gaan de eenden in de rui en krijgt het mannetje hetzelfde verenkleed als het vrouwtje. Alleen aan de kleur van de snavel kunt u ze duidelijk onderscheiden: de vrouwtjes snavel is zeemkleurig, de snavel van het mannetje is geel. Wilde Eend is nog steeds met grote voorsprong de meest algemene watervogelsoort in Vlaanderen. De resultaten van het ABV-project wijzen echter op een significante afname van 27% over de periode 2007-2008. Daarmee volgen we de trend in Nederland waar al langer een landelijke achteruitgang wordt vastgesteld (-30% tussen 1990 en 2015). Een analyse van demografische gegevens leerde daar dat dit waarschijnlijk niet het gevolg is van een afnemend nestsucces of een lagere kans op overleving (van de Bremer et al. 2015). Dit maakt het volgens Sovon aannemelijk dat de oorzaken van de achteruitgang liggen in de kwetsbare kuikenfase. Of dit samenhangt met veranderend voedselaanbod (al dan niet in samenhang met veranderend landgebruik) of een toegenomen predatiedruk door roofdieren blijft vooralsnog onduidelijk.