Nomenclatuur

Voor organismen wordt sinds 1753 gewerkt met een sindsdien internationaal gestandaardiseerde dubbele naamgeving. Elke soort krijgt de naam van het genus en een eigen soortnaam. Beuk wordt zo Fagus sylvatica (genus met een hoofdletter, soortnaam met een kleine letter). Sommige namen verwijzen naar een uiterlijke eigenschap, soms de habitatvoorkeur (sylvatica betekent 'van het bos') en soms een persoon. Soms volgt nog een derde naam voorafgegaan door de afkorting var. of cv. Deze afkortingen staan respectievelijk voor variëteit of cultuurvariëteit. Bijvoorbeeld: Fagus sylvatica L. ‘Asplenifolia’, dit is een cultuurvariëteit van de Beuk met een diepgespleten blad en variabele bladvorm, ook wel Varenbeuk genoemd. Hybriden worden aangeduid met het teken x. Hybriden zijn kruisingen. Deze nomenclatuur is ingevoerd door de Zweedse botanicus, Carl von Linné (1707 - 1778), beter bekend onder de naam Linnaeus, afgekort L.. Voor die tijd had elke soort ofwel een plaatselijke naam die verwarrend was ofwel een lange naam die tegelijkertijd een beschrijving was. Door de naam te reduceren tot twee delen werd de naam enkel een handvat, een etiket. Zo werd correcte nomenclatuur grotendeels onafhankelijk van taxonomie (de familieverwantschap).