Poel

Poelen hebben bijna steeds een landbouwkundige oorsprong. Bijna steeds werden ze gegraven als veedrenkplaats, soms om vlas te roten, als bluswater bij de boerderij of als visvijver. Soms kan de oorsprong van poelen natuurlijk zijn, wanneer regenwater stagneert op minder doorlatende lagen in de bodem, al spreekt men dan eerder van vennen. Poelen kunnen ook overblijfselen zijn van turfwinning of bombardementen. Op plaatsen met een hoge grondwatertafel volstaat het om een put te graven om een poel aan te leggen. Poelen worden ook vaak aangelegd op de laagste plaatsen in het landschap, zodat het regenwater zich erin kon verzamelen of waar kwel aan de oppervlakte komt. Net zoals andere kleine landschapselementen, maken poelen steeds meer plaats voor moderne alternatieven. Dit is vooral voor amfibieën slecht nieuws, want poelen behoren tot de voornaamste plaatsen waar deze dieren zich voortplanten. Poelen hebben een zeer grote biodiversiteit, typisch komen er tientallen en zelfs honderden soorten in voor zoals slakken, kevers, watervlooien, steenvliegen, kokerjuffers, vlokreeftjes, schaatsenrijders, bloedzuigers, wantsen, libellen en waterplanten. Poelen hebben hun oorspronkelijke functie als veedrinkplaats grotendeels verloren, maar hebben dus wel nog een grote natuurbehoudswaarde.