Bouwen aan groenexpertise

Atlantische steur

Acipenser sturio

De Europese Atlantische steur wordt tot 5 m lang en kan tot 400 kg wegen, en is daarmee de grootste inheemse vissoort die in onze rivieren voorkomt. Het dier heeft een spitse snuit met onderaan, voor de uitstulpbare mondopening, een rij van 4 tastdraden. De Steur heeft geen schubben, wel vijf rijen beenplaten op de rug, de buik en de flanken. De kleur van de rug varieert van grijsgroen tot bruin, de buik is wit tot lichtgeel. De laatste jaren worden af en toe niet-inheemse steuren, afkomstig uit kwekerijen, aangetroffen in de binnenwateren en op zee.
Internationale kweek- en herintroductieprogramma’s kunnen de soort misschien nog een kans op herstel bieden. Essentieel is ook sensibilisatie van de (beroeps)visserij voor deze vissoort, die de hoogste graad van bescherming geniet. Voor het voortbestaan van de Steur zijn geschikte rivieren zonder migratiebarrières noodzakelijk, met zuiver water, een geschikte bodem en een voldoende zuurstofgehalte en voedselvoorziening.
De Europese Atlantische steur wordt tot 5 m lang en kan tot 400 kg wegen, en is daarmee de grootste inheemse vissoort die in onze rivieren voorkomt. Het dier heeft een spitse snuit met onderaan, voor de uitstulpbare mondopening, een rij van 4 tastdraden. De Steur heeft geen schubben, wel vijf rijen beenplaten op de rug, de buik en de flanken. De kleur van de rug varieert van grijsgroen tot bruin, de buik is wit tot lichtgeel. De laatste jaren worden af en toe niet-inheemse steuren, afkomstig uit kwekerijen, aangetroffen in de binnenwateren en op zee.
Areaal:
Het verspreidingsgebied strekt zich uit over de ondiepe gebieden en het continentale plat van het Oost-Atlantische zeegebied, van de kusten van Marokko tot de Noordzee. Mogelijk kwam de soort in het verleden ook voor in de Oostzee en in delen van de Middellandse en Zwarte Zee. Vroeger paaiden Steuren in alle grote West-Europese rivieren, waaronder de Maas en de Schelde. Hun voorkomen is altijd al als eerder zeldzaam omschreven. In de Belgische Maas verdween de soort rond 1850, in het Scheldebekken werden na 1930 geen Steurvangsten meer gemeld. Het enige gebied waar er nog een paaiende populatie zou voorkomen is het bekken van de Gironde (Frankrijk). Vandaag de dag zijn Europese Atlantische steuren in de Noordzee nagenoeg verdwenen. In 2007 werd een (gemerkte) Europese Atlantische steur, die in 1995 geboren was in de Garonne of de Dordogne, opgevist voor de kust van Westende.
Ecologie:
De Steur is een anadrome vissoort: volwassen dieren leven in zee, van de kustzones tot dieper water op het continentale plat; in de late lente tot de zomer trekken ze de rivieren op om er te paaien. Na het paaien keren ze terug naar de zee. Jonge dieren blijven nog enkele jaren in de buurt van het estuarium voor ze de zee optrekken. Het voedsel van de Steur bestaat uit kleine bodemorganismen, zoals kreeftachtigen, schelpdieren, wormen en kleine bodemvissen.
Rode lijst:
Uitgestorven
Habitatrichtlijn 2:
Ja
Habitatrichtlijn 4:
Ja
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Categorie 2 (Beschermd 2)
Categorie 4 (Artikel 3,2)
Bedreigingen:
Er zijn veel oorzaken te noemen waarom de Steur nagenoeg verdwenen is. De voornaamste liggen in de rivieren waar ze kwamen paaien: migratiebarrières waardoor paaigebieden onbereikbaar werden, vervuiling en grindwinning. De soort werd in het verleden overbevist. Nu nog wordt in West-Europa af en toe toch nog een Steur aangevoerd op een vismarkt in plaats van te worden teruggegooid.
In samenwerking met: