Watersysteemkaart

Door middel van deze algoritmes werden kaarten opgesteld die toe laat om zones af te bakenen die een bepaalde functie kunnen vervullen in het grondwaterbeheer. Hoger gelegen, permanent droge bodems, met een diepe grondwaterstand bieden kansen voor het opbouwen van een grondwatervoorraad waarmee droge jaren kunnen worden overbrugd. Deze zones worden aangeduid in het donkerbruin op de watersysteemkaart.
 

Het andere uiterste zijn de lager gelegen, permanent natte zones, waar grondwater uit de bodem treedt (donkerblauw). In dergelijke zones ontwikkelen zich veenbodems die kunnen fungeren als een natuurlijke spons. Vernatting van dergelijke zones zorgt voor een buffering, waardoor de voeding van waterlopen minder fluctueert.

Daarnaast zijn er tal van gebieden, natuurlijke depressies in het landschap die toch relatief hoog gelegen, die tijdelijk nat zijn (blauwgroen). Dergelijke systemen ontvangen een aanvoer van afstromingswater en ondiep bodemwater dat zich verzamelt en verplaatst op minder doordringbare bodemlagen. Door hun relatief klein voedingsgebied en topografische ligging worden deze gebieden van nature gekenmerkt door een grote fluctuatie in de waterstand. Omdat het infiltratiegebied relatief klein is, is er een sterk seizoensgebonden effect van de kwelintensiteit. Perioden met een hoog neerslagoverschot leiden tot afstroming of de vorming van een schijngrondwaterstand op een minder doordringbare laag in de ondergrond. Onder natuurlijke omstandigheden wordt dit water opgevangen in natuurlijke landschapsdepressies die niet zijn aangesloten op het hydrologische netwerk. Deze kleinschalige tijdelijke moerasgebieden houden het overtollige water vast en maken een langzame maar gestage uitgestelde infiltratie mogelijk. Het zijn net deze gebieden die men reeds eeuwen geleden heeft ontgonnen voor landbouw omdat men enkel een gracht moest graven om ze te draineren. Vaak bestaat er een aaneenschakeling van landschapsdepressies, verbonden door diepe grachten. Daardoor wordt het water sneller afgevoerd, krijgt het minder de kans om te infiltreren en ontstaan er piekdebieten in nattere perioden met wateroverlast benedenstrooms tot gevolg.
 

De verhouding tussen infiltratiegebieden, tijdelijk natte zones en permanent natte gebieden zijn vrij stabiel, maar kunnen licht verschillen op provincieschaal. In het algemeen geldt de verhouding 70/15/15 voor respectievelijk infiltratiezones, permanent natte zones en tijdelijk natte zones.