Zachte hennepnetel

De Zachte hennepnetel is een middelhoge plant, die pas omstreeks begin augustus in bloei komt. Van Gewone hennepnetel verschilt zij door een veel zachtere beharing en een minder sterke verdikking van de stengel onder de knopen. De stengelleden vertonen rondom een aanliggende beharing; daartussen komen onder de stengelknopen in wisselende hoeveelheid borstelharen op een sokkeltje voor. De bloemkroon is roodpaars (als bij Gevlekte dovenetel), met gele vlekjes aan de voet van de onderlip. 

Zachte hennepnetel is beperkt tot Midden- en aangrenzend Oost-Europa. In Nederland komt zij zeer zeldzaam voor in Zuidoost-Friesland en op de Hondsrug in Drenthe; recent is zij ook op twee plekken op de Veluwe verschenen. Op enkele oude vindplaatsen werd zij na jarenlange schijnbare afwezigheid toch weer in vrij groot aantal teruggevonden. Door welke oorzaak zij in de tussentijd onopgemerkt bleef, is niet duidelijk; wellicht speelt haar late bloeitijd een rol. 

Op de Friese en Drentse groeiplaatsen staat Zachte hennepnetel op open plekken in halfschaduw onder hoge Zomereiken (Quercus robur) op zeer humusrijke, zure, meestal lemige bodem. Steeds vindt een zekere toevoer van voedingsstoffen uit de omgeving plaats; de plant groeit hetzij in belommerde bermen van wegen of paden, hetzij in bosranden langs akkers. Op een van de Friese plekken tiert zij welig in de berm van een laan en wel aan de voet van hopen bladafval, die daar zijn opgeworpen om in bladaarde voor een kwekerij over te gaan. Zowel hier als op een tien kilometer oostelijker gelegen groeiplaats wordt Zachte hennepnetel in de marge van een bebouwde kom aangetroffen. Dit komt overeen met haar optreden in Midden-Duitsland (Hessen), waar zij in parken en tuinen, op begraafplaatsen en onder heggen in dorpen en aan de rand daarvan groeit. 

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1988 (deel 3)