Evapotranspiratie

Voor het proces van evapotranspiratie moeten er aan vereisten worden voldaan. 

1. Een continue aanvoer van water; 
2. Energie beschikbaar om vloeibaar water om te zetten in damp; 
3. Een dampgradiënt, of een afvoer van waterdamp richting atmosfeer.

Een onderzoeker die hiermee aan de slag ging was Penman (1948). Hij onderzocht hoeveel een open wateroppervlak verdampte. Aangezien het water betreft, hoefde hij zich al geen zorgen te maken over de aanvoer van water (bijvoorbeeld als je het zou berekenen voor een bodem of planten). Die verdamping varieert gedurende de dag, met de temperatuur, met de luchtvochtigheid etc. Dat geldt uiteraard ook voor vegetaties.

Deze verdamping kan nu vergeleken worden met bijvoorbeeld vegetaties. Zo heeft D.I Campbell in 1998 ontdekt dat de verdamping van een hoogveen overdag 0,06–0,16 mm/u is. De dagelijkse gemiddelde verdamping is daardoor slechts 34% van de Penman-potentiële openwaterverdampingssnelheid, hoewel de bodem permanent bijna verzadigd was.

Voor een meer in Roemenië vond Stan F-L (2016) een gemiddelde van 4,3 mm/dag voor openwaterverdamping en 7,8 mm/dag voor evapotranspiratie van oeverplanten en helofyten. Dus hier lag de verdamping van vegetatie hoger dan water alleen.

In een vergelijkend onderzoek vonden W.W. Verstraeten et al (2005) dat bossen gemiddeld 491mm/jaar verdampen en landbouwgewassen 369mm/j  maar dat verschilde sterk tussen droge en natte jaren. Uit deze studie komt ook dit literatuuroverzicht: 
"Over het algemeen wordt aangenomen dat de evapotranspiratie van bossen groter is dan van welke gewassen dan ook (Ladekarl, 1998). 
Bosch en Hewlett (1982) toonden een gemiddelde vermindering van de waterafvoer van ongeveer 25 mm per jaar aan voor elke 10% van het stroomgebied dat bedekt is met volwassen loofbomen, vergeleken met grasland of pioniervegetatie. Voor naaldbossen zou dit overeenkomen met een gemiddelde vermindering van ongeveer 40 mm per jaar. 
Maar Hall en Roberts (1990) toonden aan dat het totale waterverbruik van beuken- en essenbossen op krijt- en kleiformaties in Zuid-Brittannië lager was dan dat van grasland. De jaarlijkse transpiratie van een essenbos was 372 mm in vergelijking met 355 mm voor een beukenbos (Roberts en Rosier, 1994). 
Ook vanuit satellietwaarnemingen (Landsat TM) in Nederland, tijdens de zomer van 1995, vonden Bastiaanssen et al. (2001) dat de evapotranspiratie van landoppervlakken bedekt met naald- en loofvegetatie lager was dan het waterverbruik van landbouwgewassen op alle veronderstelde data. Hun cijfers laten een gemiddelde dagelijkse evapotranspiratie zien van respectievelijk 3,5, 4 en 3,5 mm voor gewassen, en 2, 3 en 2,5 mm voor bossen. 
Deze voorbeelden uit de literatuur tonen aan dat het effect van gematigde bossen op de hydrologische balans niet eenduidig is."