Afvangst van muntjak met netten

Er wordt gebruik gemaakt van verticaal geplaatste netten die rond het perceel waar de dieren zich bevinden. Aan de in de grond geplaatste stokken worden nylon netten opgehangen met een maasgrootte van 10 x 10 cm. Bij de plaatsing dient met een aantal factoren rekening gehouden te worden: • Het net dient zo aan de staken bevestigd te worden dat het door een in het net stormend dier losgetrokken kan worden. Indien het net niet soepel loslaat, bestaat het risico op kwetsuren. De onderkant van het net moet deels op de grond liggen en mag niet te strak opgespannen worden. Dit betekent dat het net lichtjes bolt. Dieren die in het net lopen zullen dan pas weerstand ondervinden eens de poten in het net verstrikt raken. • Indien de netten te strak opgespannen worden, bestaat het risico dat er openingen onder het net ontstaan waardoor de dieren kunnen ontsnappen en dieren die het net raken “teruggekaatst” worden zonder dat de poten in het net verstrikt raken. Deze dieren zullen zich dan ook vrij snel uit de netten losmaken en ontsnappen. • Netten moeten goed opengehangen worden zodat de mazen netjes uit elkaar hangen. Een handige tip om dit te bereiken is telkens men het net aan de stok hangt de mazen een beetje door te schuiven. Tijdens het aanspannen van de netten dienen openingen aan de onderzijde vermeden te worden. • De verschillende netten moeten goed overlappen teneinde geen openingen tussen de netten te laten. Dieren kunnen langs deze openingen ontsnappen. Indien om de één of andere reden een perfecte overlap tussen de netten niet mogelijk is, wordt best een persoon bij de opening geplaatst zodat dieren naar andere plaatsen gedreven kunnen worden. • Zowel de onderste als de bovenste spanlijn moet goed vastgemaakt worden (vb. aan een boom of een in de grond gedreven piket). Indien dit niet gebeurt bestaat immers het risico dat de netten weggesleept en/ of beschadigd worden. Het perceel wordt best twee maal doorgedreven (heen en terug) vermits een deel van de dieren de eerste keer blijft liggen of terugslaat doorheen de drijverslijn. Meer dan twee à drie keer herhalen heeft weinig zin. Na de tweede drift dient geëvalueerd te worden of er nog dieren waargenomen zijn die niet gevangen werden. Een derde drift kan dan eventueel nog uitgevoerd worden. De dieren weten de netten dan veelal staan en de individuen die zich nog niet lieten vangen zullen het vermoedelijk ook niet meer laten doen. Langsheen het ganse traject waar netten opgehangen zijn, worden op vaste afstand (streefdoel elke 50 m) mensen geplaatst die de gevangen dieren kunnen manipuleren. Hier doet men best beroep op mensen met enige ervaring, gezien de risico’s op verwonding van zowel het dier als van de persoon de dieren manipuleert. Chronologisch verloopt het vangen als volgt: • Het dier loopt het net in en raakt erin verstrengeld. Het net valt dan over het dier neer. • Eens het dier op de grond ligt, wordt het zo snel mogelijk benaderd. De persoon die het dier eerst nadert laat er zich voorzichtig over vallen en klemt het dier tussen bovenlichaam en armen tegen de grond, zonder overdreven druk uit te oefenen. Hierbij zorgt men ervoor het dier langs de rugzijde te benaderen. Op die manier zijn de poten van het dier van de vanger weg gericht en kan voorkomen worden dat de persoon getrapt wordt door een spartelend dier. • Vervolgens wordt de assistentie van minstens twee en liefst drie andere personen ingeroepen. Eén persoon grijpt zo snel mogelijk de achterpoten net boven het hielgewricht om te voorkomen dat het dier één van de manipulatoren schopt. Een tweede persoon klemt het bekken van het dier tegen zijn lichaam om torsie en fractie van de achterpoten of het bekken te vermijden. De derde persoon grijpt de voorpoten net onder de elleboog terwijl de vierde en laatste persoon de ogen van het dier afdekt om het te kalmeren en de kop net achter het gewei beetneemt om nekbreuken te voorkomen. Indien het dier sterk in het net verstrengeld zit, dient dit eerst voorzichtig ontward. Hierbij let de persoon die de kop vasthoudt erop dat het dier niet verder in het net verward raakt. • Vervolgens tillen deze mensen het dier gezamenlijk op en brengen het zo snel mogelijk naar een klaarstaande transportkist. Deze kist heeft een aantal belangrijke karakteristieken: de afmetingen van de kist zijn zo gekozen dat dieren niet kunnen springen en zich niet kunnen keren. De kist is bovendien voorzien van de nodige openingen om een goede luchtdoorstroming te garanderen. Dit zorgt ervoor dat dieren niet in ademnood raken en bovendien niet oververhit raken. • Het dier wordt in de kist geduwd waarbij de persoon die de kop vast heeft, deze naar beneden duwt. De persoon die de achterpoten vasthoudt, duwt het dier zo snel mogelijk voorzichtig naar voren, terwijl de personen die respectievelijk de voorpoten en het bekken vasthouden, deze blijven begeleiden totdat het dier in de kist verdwenen is. Hierbij let men er op dat het dier gedurende de ganse operatie zo laag mogelijk bij de grond gehouden wordt, zo horizontaal mogelijk gedragen wordt en dat de poten onder het dier gehouden worden. In sommige gevallen dient de achterdeur van de kist geopend te worden omdat muntjak niet altijd de neiging heeft om in een donkere opening zonder licht op het einde binnen te gaan. Er wordt aangeraden de kist vanbinnen te bekleden met tapijt of schuimmateriaal om het risico op verwondingen te minimaliseren.