Onvoorziene effecten van slootonderhoud op zoetwaterslakken

Sloten vormen een ideaal habitat voor vele organismen, waaronder slakken. Vanwege de noodzakelijke doorstroming worden veel sloten geschoond. Dit intensieve slootonderhoud zorgt vaak voor een grote sterfte van de aanwezige organismen, maar wordt meestal zo uitgevoerd dat populaties zich wel kunnen handhaven. Blijkt dat slakken zich genetisch aanpassen aan deze sterke dynamiek. Poelslakken blijken in watergangen die jaarlijks geschoond worden dus meer eieren te produceren en sneller te groeien. Dat is een mogelijke aanpassing aan een hoge jaarlijkse sterfte. De energie die ze daarvoor nodig hebben, krijgen ze waarschijnlijk door langer/vaker te foerageren en bij verstoring sneller actief te worden. Ook Posthoornslakken lijken meer jongen te produceren en zij vertonen ook een verhoogde activiteit in onderhouden watergangen. In verband met predatie door vissen nemen slakken uit geschoonde watergangen daarmee grote risico’s. De soorten raken daardoor steeds meer afhankelijk van de onderhoudingrepen. Het is onbekend of een dergelijke ontwikkeling omkeerbaar is. Voor genetische adaptatie aan overbevissing wordt in ieder geval vermoed dat de weg terug moeilijk is