De resultaten van de verkennende studie wezen initieel op voornamelijk positieve effecten van het bekalken van heide. De bekalkte proefvlakjes vertoonden immers een hogere pH dan de niet-bekalkte plots. Maar aan de vegetatie was het duidelijk te zien dat de plots nog in volle evolutie waren: de totale bedekking van de vegetatie was op veel plaatsen laag. Ook de vegetatiesamenstelling varieerde in de tijd: hoe langer na de bekalking, hoe meer zuurminnende soorten en hoe meer soorten van stikstofarme milieus. Deze evolutie werd zowel in de bekalkte als in de niet-bekalkte plots waargenomen, wat erop wijst dat hier niet enkel bekalking een rol speelt, maar ook processen die zich overal manifesteren tijdens de evolutie van een systeem na het (kappen van bosbestanden en) plaggen.
We raden aan nog een opvolgende vegetatieopname en bodemstaalname aan na een langer tijdsinterval (dus bvb. een 10-tal jaar na de bekalking) in de koppels in de pilootgebieden, omdat zo de vegetatie meer kans gekregen gaat hebben om zijn maximale (of toch grotere) bedekking te halen.