Bunzing

De bunzing leeft in gevarieerde, kleinschalige landschappen met een hoge structuurrijkdom. Ze komen relatief veel voor in wat waterrijkere gebieden, maar dat heeft er meer mee te maken dat daar de gevarieerde structuur aanwezig is. De bunzing is een generalistische predator, de voedselkeuze varieert van seizoen tot seizoen en zelfs tussen geslachten. Amfibieën, en dan vooral bruine kikker en gewone pad, zijn in het vroege voorjaar een gemakkelijke prooi tijdens hun voortplantingsperiode en worden dan soms massaal buitgemaakt (met aanleg van voorraden). In die periode is dan ook regelmatig het ‘sterrenschot’ te vinden: de uitgebraakte eierstokken en bijhorende ‘dril-in-wording’ . Daarnaast vormen amfibieën het jaar rond een aanzienlijk deel van het menu; via zijn wroetend-zoekende jachtwijze slaagt de bunzing er zelfs in behoorlijke aantallen winterslapende kikkers en padden uit te graven. Globaal vormen diverse kleinere zoogdieren het hoofdaandeel van het voedsel van de Vlaamse bunzing, waarbij wilde konijnen en diverse ratten- en muizensoorten het meest vertegenwoordigd zijn. Het kleinere bunzingvrouwtje lijkt daarbij minder vaak konijnen buit te maken dan het zowat dubbel zo zware en sterke bunzingmannetje. Vogels en hun eieren vormen eveneens een belangrijke voedselbron. Ongewervelden worden nauwelijks of niet gegeten, evenmin als vruchten of andere plantaardige kost.