Bouwen aan groenexpertise

Gele ribes

Ribes odoratum

De Gele ribes is een struik van ongeveer 2m hoog die afkomstig is van Noord- en Midden-Amerika. Ze bloeit met gele bloemen van april tot mei en is te vinden op vochtige, voedselrijke bodem als ondergroei in loofbossen. Gele ribes heeft ovale, tot bijna ronde, drie tot vijflobbige, grof getande bladeren. De bladeren zijn kaal of van onderen kort behaard. De Gele ribes heeft tweeslachtige goudgele geurende bloemen met een buisvormige kelkbuis. Ze groeien in rechtop afstaande trossen. De bessen zijn donkerpaars, tamelijk zuur en ongeveer 1cm groot. Ze smaken sterk naar zwarte bessen (Ribes nigrum). Deze overzichtelijke herkenningsfiche geeft onder andere ook verschillen met er op gelijkende soorten weer.

Areaal:

Gele ribes is inheems in Noord-Amerika. De soort wordt omwille van haar opvallende bloeiwijze soms als sierstruik aangeplant.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is gele ribes nog een uiterst zeldzame neofyt die wellicht door bessenetende vogels verspreid wordt of die opslaat uit weggeworpen tuinafval.

Actuele verspreiding: https://waarnemingen.be/species/9183/maps/(opent nieuw venster)

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Vruchttype:
bes
Verbreidingswijze:
dieren (inwendig)
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Noord-Amerika
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

In Vlaanderen gedijt gele ribes uitstekend in duindoornstruweel aan de kust. De soort groeit er op droge, zonnige, kalkrijke plaatsen en gaat schijnbaar moeiteloos de concurrentie aan met de inheemse duindoorn. Plaatselijk kan ze bijzonder grote groeiplaatsen vormen. Het is voorlopig onduidelijk in welke mate ze daarbij kwetsbare inheemse soorten verdringt. Toch wordt ze door beheerders waar mogelijk verwijderd en wordt opgeroepen deze soort in duinregio's in tuinen niet meer aan te planten. 

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
Problematiek:

De Gele ribes heeft eetbare vruchten en is daarom ook vaak in tuinen terug te vinden. Van hieruit, dankzij verspreiding van de zaden door vogels, is de struik gaan verwilderen in de natuur. Vooral op droge, kalkrijke grond zoals in de duinen of op de opgespoten terreinen in de haven van Antwerpen kan de soort zich makkelijk
uitbreiden.

Verspreiding: voornamelijk door kieming uit zaad of zijdelingse uitlopers. Verspreiding van zaden gebeurt door vogels.

In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove

Cursussen bij Inverde

Boeken