Bouwen aan groenexpertise

Mattenbies x driekantige bies

Schoenoplectus x carinatus

Areaal:

Beide hybriden zijn alleen bekend van het Europese gedeelte van het areaal van driekantige bies (REICHGELT 1954) en van Amerika. Meldingen bestaan uit België, Duitsland, Engeland, Nederland en Zwitserland. In België komen de bastaardbiezen alleen voor langs de getijdenrivieren, dus uitsluitend in Vlaanderen. Vlaanderen ligt subcentraal in het Europese verspreidingsgebied.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is de soort beperkt tot de Schelde en (vroeger) de Rupel, de Dijle tot Lier, en de Durme. De bastaardbiezen zijn momenteel veel minder zeldzaam dan de drie ouderbiezen (driekantige bies, ruwe bies en mattenbies). De populaties zijn vrij talrijk en gezond en breiden zich uit, maar het globale potentiële verspreidingsgebied blijft zeer beperkt. Volgens herbariummeldingen van voor 1930 is groene bastaardbies vroeger ook waargenomen langs de Durme en de Dijle en drong de soort, overeenkomstig de verspreiding van mattenbies, veel dieper in het binnenland door richting Gent. Nu zijn er veel meer waarnemingen dan vroeger, deels een gevolg van meer systematisch onderzoek, maar vermoedelijk ook van de intensieve werken aan de dijken met het ter beschikking komen van veel, nieuwe slibgronden als gevolg. Mogelijk is het rotspuin op de dijkbeschoeiingen ook belangrijk (dit maakt het onwrikbaar vastgroeien van de populaties mogelijk) (VANHECKE 1986, HOFFMANN 1993, HOFFMANN et al. 1996). Volgens recent genetisch onderzoek (DE GREEF & TRIEST 1999) situeren de meeste recente hybridogene populaties zich tussen ruwe bies en driekantige bies en leunen ze het dichtst aan bij deze laatste soort.

Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Zoals driekantige bies zijn de bastaardbiezen beperkt tot de tweemaal daags geïnundeerde oeverzones in het zwak zilte tot zoete gedeelte van onze getijdenrivieren. In het voedselrijke slib tussen de los gestapelde rotsblokken van de dijkverstevigingen, ongeveer halverwege in een relatief smalle strook tussen de eb- en vloedlijn, een weinig hoger dan driekantige bies (HOFFMANN 1993). De bloeiwijzen zijn grotendeels onvruchtbaar en blijven vaak niet boven het water uit (DEKONINCK 1996, HOFFMANN et al. 1997).

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Zeldzaamheid KFK-klasse:
0 kwartierhokken
Auteur atlasteksten:
Leo Vanhecke

Cursussen bij Inverde

Boeken