Bouwen aan groenexpertise

Perzische berenklauw

Heracleum persicum

De Perzische berenklauw lijkt sterk op de reuzenberenklauw, maar is vaak iets kleiner en vormt meerdere stengels. De stengels zijn hol en behaard, met knopen, zijn vanaf de basis roodbruin en tot 50 mm dik. De 10 - 20 cm lange en 7 - 13 cm brede gelobde bladeren zijn langer dan breed en aan de onderkant dicht behaard. De Perzische berenklauw bloeit van juli tot in september met een samengesteld scherm van de 1ste orde vol witte, 15 - 30 mm grote bloemen, die vijf bloemdekbladen en vijf meeldraden hebben. De schermpjes hebben 50 - 85, witte, 15 - 30 mm grote bloemen. In tegenstelling tot de reuzenbereklauw, is de Perzische bereklauw polycarp en bloeit deze meerdere keren. De bladeren verwelken in de winter, maar de plant overwintert met kiemen onder de grond. De plant heeft een jaar nodig om voldoend reserves in het wortelstelsel op te slaan om het daaropvolgende jaar opnieuw tot bloei te komen. Meer informatie over herkenning op de identificatiefiches van LIFE RIPARIAS(opent nieuw venster).

Beheer:

Snel ingrijpen is bij deze soort de boodschap. Kleine populaties zijn met beperkte inspanningen op relatief korte termijn te bestrijden. Bestrijding van grotere populaties vraagt een langdurige en intensieve inzet. Manueel verwijderen van bovengrondse en ondergrondse delen is de meest aangewezen techniek. AANDACHT: Het sap van de plant kan bij aanraking met de huid irritaties en brandwonden veroorzaken. De nodige voorzorgsmaatregelen dienen genomen te worden. Onbeschermd contact met de plant wordt ten stelligste afgeraden. Bij het vaststellen van huidletsels is een raadpleging bij de huisarts aangewezen. Zie ook de informatie van het Agentschap voor zorg en gezondheid(opent nieuw venster).

Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Zeldzaamheid KFK-klasse:
0 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Ja
Motivatie voor bestrijding:

Door de grote groeihoogte en bladoppervlakte van slaagt deze soort erin om de meeste inheemse kruidachtige plantensoorten te overgroeien. De soort kan dichte populaties vormen die tot 80% van het beschikbare zonlicht wegvangen en de meeste lichtminnende soorten wegconcurreren. Naast ecologische problemen vertegenwoordigt de soort ook een belangrijk gevaar voor volksgezondheid doordat het sap in combinatie met zonlicht brandwonden veroorzaakt op de huid.

Introductie:

De soort is momenteel nog afwezig in Vlaanderen.

Handel/Eigendom:

Het wettelijk statuut van deze soort wordt geregeld door de Europese verordening n° 1143/2014(opent nieuw venster) en het Vlaamse soortenbesluit van 15 mei 2009(opent nieuw venster). In alle Europese lidstaten is het sinds 3 augustus 2016 verboden om deze soort te importeren, te houden, te kweken, te vervoeren, te verhandelen, te gebruiken, uit te wisselen, of in het wild los te laten. Daarbij gelden evenwel volgende overgangsbepalingen.

In overeenstemming met hoofdstuk 4/1 van het soortenbesluit(opent nieuw venster) mogen houders van een commerciële voorraad hun levende specimens verkopen of overdragen aan niet-commerciële gebruikers tot en met 2 augustus 2017, op voorwaarde dat de specimens in een gesloten omgeving gehouden en vervoerd worden, en alle passende maatregelen zijn genomen om voortplanting of ontsnapping onmogelijk te maken. Na voornoemde datum kunnen specimens enkel aan gespecialiseerde instellingen worden overgedragen of verkocht.

Cursussen bij Inverde

Boeken