Vogelkers groeit meestal in nogal schaduwrijke loofbossen op vochtige tot natte, humeuze en voedselrijke, zandige tot lemige bodems. Qua zuurgraad houdt de soort van matigheid: sterk zure gronden worden gemeden. Men vindt ze vaak in rivier- en beekdalbossen met bewegend grondwater, in kwel- en bronzones. Ze doorstaat zonder probleem tijdelijke overstroming en is kenmerkend voor het vogelkers-essenbos. Vaak is vogelkers slechts in kleine aantallen aanwezig, zodat de soort zeker buiten de bloeiperiode niet altijd wordt opgemerkt. Ook in wat vochtigere eiken-haagbeukenbossen in de omgeving van kwelzones kan ze opduiken (en ook daar dikwijls in gering aantal). Wanneer de boom aan de rand van het bos staat, valt de soort uiteraard meer op. Buiten het bos groeit ze soms in houtkanten, vooral in de buurt van waterlopen. Slechts zeer zelden vindt men ze in hagen.
Wordt vaak ingesponnen en kaal gevreten door stippelmotten (Yponomeuta spp.), de aantasting ziet er dramatisch uit, maar de boom herstelt zich zonder grote problemen en loopt enkele weken later opnieuw uit.
ja, kan als hakhout beheerd worden
De soort wordt meestal voor landschappelijke beplantingen gebruikt, er zijn ook (meer boomvormende) cultivars beschikbaar, onder andere:
Onderscheid met Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina):
8 - 15 m, meestal grote struik die tot (meerstammige) boom uitgroeit
Het zeer uitgebreide areaal van vogelkers strekt zich uit over de gematigde en koude streken van West-Europa tot Japan. In het noorden reikt het areaal tot de Noordkaap, in het zuiden tot de bergzones van het Iberisch Schiereiland, Noord-Italië en de noordelijke Balkan. Kleine arealen liggen onder meer in de Kaukasus, Klein-Azië en het Atlasgebergte. In Wallonië komt vogelkers ruim verspreid voor, maar slechts in enkele kleine regio’s kan de soort algemeen worden genoemd.
De vooruitgang van vogelkers, vergeleken met de eerste karteerperiode, is spectaculair. De oorzaak daarvan is niet duidelijk; vermoedelijk speelt betere prospectie een rol, naast verwildering vanuit aanplantingen. Vogelkers is vandaag in Vlaanderen globaal vrij algemeen, maar is in sommige streken wel vrij zeldzaam. De soort is vooral gebonden aan de natte valleien in de Leemstreek, heel wat minder aan die in de Kempen (oostelijk deel) en in nog geringere mate aan die van de Vlaamse Zandstreek (bv. de 'veldzones'). In de Duinen staan her en der spontane populaties, bv. in het Calmeynbos in De Panne. In hoeverre de soort ook in tuinen en parken is aangeplant, is niet duidelijk. In Vlaanderen gebeurde dat zeker niet voor de negentiende eeuw. Mogelijk is bij de aanleg van negentiendeeeuwse parkbossen en landgoederen wel frequent plantmateriaal van vogelkers gebruikt. Dat zou de reden kunnen zijn waarom de Prodrome (DE WILDEMAN & DURAND 1899), daarin gevolgd door de huidige Belgische Flora, vogelkers eerder als twijfelachtig inheems beschouwt.
witte bloemen in afstaande of overhangende trossen
zwarte vruchten (7 - 9 mm)
Deze pagina werd mogelijk gemaakt door de financiële steun van het LIFE-programma van de EU(opent nieuw venster) in het kader van het LIFE BNIP-project(opent nieuw venster).
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.