Kelderpissebed

Hij voelt zich thuis onder natuurlijke omstandigheden, zoals min of meer vochtige loof- en naaldbossen, maar is net zo gewoon in agrarische gebieden (slootkanten, bermen, houtwallen) en in dorpen en stadscentra. Hij lijkt zich weinig aan te trekken van het kalkgehalte of de zuurgraad van de bodem. De dieren zitten graag in grote aggregaties onder stenen en dood hout, planken, bloempotten, afval, bladstrooisel, enzovoort, en met regelmaat ook binnenshuis. Hij verdraagt geen zout en ontbreekt daarom op kwelders. In de droge duinen en in heidevelden is hij duidelijk minder algemeen. Oniscus asellus is een opportunistische pissebed die duidelijk meer vochtminnend is dan zijn 'vaste begeleider' Porcellio scaber. Hij zit daardoor gemiddeld dieper in de bodem, onder hout en in het bladstrooisel en klimt minder hoog in bomen dan P. scaber. Kwel wordt slecht verdragen en daarom ontbreekt hij in natte moerassen en uiterwaarden. Oniscus asellus draagt vaak de mijt Bakerdania elliptica bij zich. Deze mijt is tot nu toe niet bij andere pissebedsoorten gevonden, maar er is meer onderzoek vereist om met zekerheid te kunnen zeggen of B. elliptica inderdaad soortspecifiek foretisch is. Dat er duidelijke biologische en ecologische verschillen zijn met P. scaber blijkt ook op andere fronten. Zo wordt O. asellus slechts zelden door pissebedvliegen (Diptera, Rhinophoridae) geparasiteerd, maar P. scaber zeer frequent en door meerdere soorten. Daarentegen wordt O. asellus vaak besmet met een dodelijk gistachtig organisme, waarvan P. scaber nauwelijks last heeft. Het voedsel van pissebedden bestaat voornamelijk uit organisch materiaal, zoals afgestorven plantendelen. Aangezien afgestorven blad relatief arm is aan nutriënten, moet het menu worden aangevuld met eiwitten die zij uit mest, aas, schimmels en bacteriën halen. Soms worden levende plantendelen en zaailingen gegeten maar tot een plaag komt het bijna nooit. Van het voedsel wordt maar 10-70% daadwerkelijk gebruikt. Het restant wordt als keutels uitgescheiden die een belangrijke voedselbron vormen voor jonge pissebedden. In keutels zitten naast gemakkelijk opneembare nutriënten ook veel bacteriën en schimmels die als darmflora zorgen voor de afbraak van moeilijk verteerbaar plantenmateriaal. Door het eten van keutels komt de juiste darmflora in de jongen terecht. In het laboratorium blijken de meeste pissebedsoorten zich kannibalistisch te gedragen, maar in het vrije veld speelt dit waarschijnlijk geen rol van betekenis. Door hun dieet vervullen pissebedden een belangrijke schakel in het afbraakproces van organisch materiaal en het op gang houden van de voedselkringloop in de bodem.