Knikken

Knikken heeft een duidelijk voordeel ten opzichte van voor de voet wegzagen van concurrenten rond een optie (= een kandidaat-toekomstboom): de stamopslag na de ingreep is zwakker. En dat geeft de overblijvende opties meer voorsprong en de beheerder minder werk. Immers, volledig doorgezaagde boompjes maken uit slapende knoppen nieuwe scheuten, net zoals bij hakhoutbeheer, en deze kennen een veel sterkere (hoogte)groei dan de oorspronkelijke stam. Bovendien krijg je in de plaats van 1 stammetje nu meerdere scheuten, waardoor er sprake is van een sterkere verdringingsgraad. 

De zwakkere stamopslag bij knikken is te wijten aan het feit dat het onderste en het geknikte stamdeel verbonden blijven. De sapstroom is hierdoor deels intact gebleven. De eindknop in het geknikte stamdeel zal nog een tijd lang nutriënten naar zich toe eigenen. Dit is, tot de nieuwe hierarchie in de boom van kracht is. 

De maatregel kan bij duimdikke stammen vlot met de hand (zonder werktuig) uitgevoerd worden. Dikkere stammen moeten met een snoei- of takkenschaar, snoeizaag of kapmes eerst een kap krijgen, waarbij wel nog steeds een deel van de stam intact blijft (deels doorgehakt). 

Knikken is ten slotte ook geen wondermaatregel. Snel groeiende boomsoorten zoals Amerikaanse eik kunnen nog steeds forse stamopslag vormen na knikken of een zijtak in het onderste stamdeel 'promoveren'. Blijven opvolgen en indien nodig herhalen dus.