Opsnoeien

De onderste takken kunnen weggesnoeid worden met een snoeischaar of een handzaag. Vanaf 2-3 meter hoogte wordt best een stokzaag gebruikt of komt er een ladder bij te pas. Voor professioneel gebruik bestaan er ook pneumatische snoeischaren en kettingzagen. Ook motorkettingzagen op een lange stok kunnen gebruikt worden, maar het zijn zware toestellen die de snoeier al snel de neiging geven om te dikke takken (te laat) weg te snoeien. Tot een hoogte van een zestal meter kan hoogtesnoei met conventionele middelen, maar vanaf een grotere opsnoeihoogte nemen de nodige inspanningen sterk toe. In de professionele populierenteelt wordt regelmatig gebruik gemaakt van hoogtewerkers om geleidelijk tot een hoogte van 9 meter te snoeien. Het klassieke sleunen tot manshoogte in de Kempense naaldbossen is voornamelijk een penetratiesnoei. Door de onderste dode takken af te slaan, wordt het bos toegankelijker voor het verdere beheer. De arbeidskost om de takken van alle bomen te verwijderen is tegenwoordig echter gigantisch. Het is dan beter om selectiever te werk te gaan (bv. elke zoveelste rij opsleunen, enkel hoogtesnoei aan toekomstbomen) of om het opsleunen helemaal zo te laten en het aanduiden van de eerste dunning wat moeilijker maken. Door snoeien kan met een hoge zekerheid kwaliteitshout geproduceerd worden, maar snoeien kost centen. Er kan best een onderscheid gemaakt worden tussen intensief snoeien in aanplantingen met wijd verband, en aanvullende snoei van enkele takken aan dominante bomen in dichtstaande bossen rond het tijdstip van de eerste dunning. Professionals moeten alle kosten van het beheer doorrekenen en gaan best op zoek naar beheervormen waar de snoeikost kan uitgespaard worden. Maar (kleine) bosbezitters die het beheer eerder als hobby bekijken, vinden in snoeien een leuk werkje met een verwaarloosbare ecologische impact.