Ontstaan van leeftijdsklassenbeheer

Leeftijdsklassenbeheer is de klassieke bosbeheerbenadering die in Europa lange tijd de dominante beheervorm is geweest en in sommige streken nog steeds is. Het is bij uitstek vlaktegewijs bosbeheer en de basis wordt gevormd door de bedrijfssoort kaalkap. Het leeftijdsklassenbos beoogt duurzame houtproductie te waarborgen. Het begrip duurzaamheid is onder druk van houtnood tot stand gekomen. Men wilde ervoor zorgen dat er elk jaar ongeveer eenzelfde hoeveelheid hout kon worden geoogst, zonder dat dit ten koste ging van de productiecapaciteit van het bos. Men ontwikkelde hiervoor het zogenaamde normaalmodel, waarbij wordt gestreefd naar een bos waarin alle leeftijdsklassen gelijkelijk verdeeld zijn. De hoeveelheid kap in een bosbedrijf werd in die tijd bepaald aan de hand van de oppervlakte. De basis voor het leeftijdsklassenbeheer werd dan ook gevormd door het kaalkapbedrijf in combinatie met aanplant, een intensieve verpleging en regelmatige dunningen. Het leeftijdsklassenbeheer gaf een eenvoudige en pragmatische invulling aan de vraag van een continue stroom van hout uit het bos.