Trilgraszegge

Trilgraszegge is een meestal middelhoge, grasgroene Zegge die haarden vormt en vroeg in het seizoen bloeit. Deze plant heeft ver kruipende wortelstokken, die hoogstens anderhalve millimeter dik zijn en verhouten naarmate ze ouder worden. De scheuten ontspringen op enige afstand van elkaar. Niet-bloeiende scheuten vormen korte schijnstengels, terwijl de bloeistengels scherp driekantig zijn. Bij zowel de bloei- als schijnstengels steken de toppen van de bovenste bladeren boven de bloeiwijze uit. De slappe stengels en bladeren hangen spoedig over en liggen uiteindelijk vaak plat.

De top van de bladschede vormt samen met het tongetje een buisje met een verdikte rand die vaak oranjebruin kleurt. De bladschijf is ongeveer twee millimeter breed, en kan vlak tot gootvormig zijn. De compacte bloeiwijze, die aan de voet soms iets lossere are vormen, bestaat uit vier tot acht, zelden meer aren. Deze aren staan vaak deels omhoog en deels meer afstaand, waardoor ze een onregelmatig geheel vormen. De aren bevatten aan de voet mannelijke bloemen, terwijl hogerop vrouwelijke, tweestempelige bloemen te vinden zijn. Vaak zijn de aren min of meer gekromd. De kafjes zijn opvallend bleek, eerst witvliezig en later strogeel, met een groene middenstreep. De urntjes zijn sterk afgeplat, lancetvormig, drie à vier millimeter lang, lichtgroen en onopvallend generfd. Ze hebben langs het grootste deel van de zijranden een zeer smalle vleugel en eindigen in een zeer kort tweetandige snavel.

Verspreiding en Habitat
Trilgraszegge is een plant van Midden- en Oost-Europa en komt westwaarts sporadisch voor in Midden- en Zuid-Frankrijk. Het uiterste zuidoosten van Zuid-Limburg behoort nog tot het oorspronkelijke areaal van deze soort. Hoewel er enkele vondsten in Limburg zijn geweest, vond er blijkbaar geen blijvende vestiging plaats. Sinds 1956 heeft Trilgraszegge zich echter gevestigd op enkele plaatsen in oostelijk Zuid-Holland en in Drenthe, vermoedelijk door onopzettelijke introductie door de mens.

In Midden-Europa groeit Trilgraszegge op lichte plekken in loofbossen, op vochtige, vrij zure en basenarme maar niet te voedselarme zand- en leemgrond, vaak met stagnerend water op geringe diepte. De Nederlandse groeiplaatsen zijn opmerkelijk divers: de rand van een weiland langs een beekje, een heggerand en een holle weg in Zuid-Limburg; een broekbos en de berm van een voormalige trambaan in Zuid-Holland; een verlande veensloot, de rand van een bosaanplanting, en een slootberm in Drenthe. Binnen de dichte haarden van Trilgraszegge is er weinig ruimte voor andere planten. In oostelijkere streken kan Trilgraszegge zich op kapvlakten sterk uitbreiden en opslag van houtgewassen verhinderen. Ze wordt daar soms gemaaid als vullingsmateriaal voor matrassen.

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1994 (deel 5)