Bouwen aan groenexpertise

Baardgras

Polypogon monspeliensis

Hoogte plant

Minimaal:
6cm
Maximaal
80cm

Licht

Min:
licht
Max:
licht

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
september

Bloemkleur

bloemdek ontbreekt

Bestuiving

windbestuiving
Areaal:

Van nature is baardgras inheems in grote delen van de Oude Wereld. In Europa reikt het areaal noordwaarts tot het zuiden van Groot-Brittannië en Noordwest-Frankrijk. De oorsprong van de Vlaamse groeiplaatsen is niet meer te achterhalen. Gelet op de belangrijke verspreidingskernen rond Antwerpen lijkt een introductie via de haven van Antwerpen meest aannemelijk. Tegenwoordig wordt baardgras soms ook ingevoerd met granen.

Verspreiding in Vlaanderen:

De bekendste verspreidingskern van baardgras in Vlaanderen bevindt zich ten noorden van Antwerpen, waar de soort minstens sedert de jaren 70 min of meer bestendig voorkomt op opgespoten haventerreinen (hoofdzakelijk maar niet uitsluitend op Linkeroever). Recenter zijn ook enkele grote populaties ontstaan langs de Zeeschelde ter hoogte van Wintam, eveneens op zandopspuitingen. Ook rond Gent werd baardgras in identieke omstandigheden gesignaleerd. Zoals gezegd is de soort erg afhankelijk van een permanente dynamiek op haar groeiplaatsen en ze kan na een explosieve aanvangsfase snel opnieuw verdwijnen eens het milieu stabiliseert en geschikte groeiplaatsen in de nabijheid ontbreken. Er dient ook uitgekeken te worden naar Polypogon maritimus, een nauw verwante en erg goed op baardgras lijkende soort die onlangs op gelijkaardige groeiplaatsen werd waargenomen in Lillo.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
graanvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Azie
Noord-Afrika
Zuid-Europa
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Baardgras wordt in Vlaanderen hoofdzakelijk aangetroffen op artificiële standplaatsen, vooral opgespoten zandterreinen. De soort treedt er dan op als een pionier op vochtige, zandige, vaak uitgesproken zilte gronden. Dikwijls groeit ze aan de rand van periodiek droogvallende, ondiepe plassen en sloten. Haar groeiplaatsen kennen steeds een zekere dynamiek: eens de vegetatie sluit, verdwijnt baardgras. De soort vertoont typisch gedrag van eenjarige neofyten en komt wat verspreiding en ecologie betreft goed overeen met een andere neofyt, kwispelgerst. Zo nu en dan wordt baardgras aangetroffen in het stedelijke milieu: op spoorwegterreinen, graanlosplaatsen, op voetpaden… Op dergelijke plaatsen gedraagt de soort zich echter als een strikt efemere adventief.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
18-59 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken