Bouwen aan groenexpertise

Doorgroeide boerenkers

Thlaspi perfoliatum

De Doorgroeide boerenkers is een kleine, blauwachtige, eenjarige voorjaarsbloeier. Deze soort komt voor van het Middellandse Zeegebied en Midden-Europa tot in het zuiden van Centraal- Azië, maar bij ons is ze verdwenen.

Hoogte plant

Minimaal:
7cm
Maximaal
25cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
maart
Tot:
mei

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Doorgroeide boerenkers heeft een Zuid-Europees areaal. De grens van het gesloten areaal reikt noordwaarts tot het zuiden van België. Verder noordwaarts zijn er slechts geïsoleerde vondsten. Oostwaarts reikt het areaal tot Centraal-Azië. In Noord-Amerika is de soort op een aantal plaatsen ingeburgerd. In België is de soort vooral te vinden in het Maasdistrict en in de Gaume. Elders is ze zeer zeldzaam.

Verspreiding in Vlaanderen:

Doorgroeide boerenkers is uiterst zeldzaam in Vlaanderen. De verspreiding wordt waarschijnlijk bepaald door toevallige aanvoer van zaden vanuit zuidelijke gebieden.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart

De Doorgroeide boerenkers is een kleine, blauwachtige, eenjarige voorjaarsbloeier. De soortaanduiding perfoliatum (doorgroeid) is niet terecht, want de bladeren zijn alleen stengelomvattend, niet doorgroeid, zoals de bladparen van Winterpostelein (Claytonia perfoliata) of Bitterling (Blackstonia perfoliata). De hauwtjes zijn hartvormig, met een vleugelrand die aan de voet heel smal is en naar boven toe breder wordt. Ze hebben afstaande stelen en zijn aan de bovenkant iets hol, zodat ze op lepeltjes lijken net als die van Klein tasjeskruid. De Doorgroeide boerenkers verschilt van de Witte krodde verder door ronde stengels en vrijwel gaafrandige bladeren.

Deze soort komt voor van het Middellandse Zeegebied en Midden-Europa tot in het zuiden van Centraal- Azië. In Nederland is zij uiterst zeldzaam. De meeste vondsten zijn gedaan in het Zuid-Limburgse krijtgebied, waar zij op een enkele plek nog steeds voorkomt. Daarbuiten is zij op enkele plaatsen langs de grote rivieren aangetroffen, voornamelijk rondom Nijmegen. Op één plek aan de Waaldijk heeft de Doorgroeide boerenkers lange tijd standgehouden, maar het is twijfelachtig of zij daar nu nog voorkomt.

Deze plant hoort thuis op open plekken en in graanakkers op kalkrijke hellingen. Door het dichtgroeien van krijthellinggrasland en het verdwijnen van (on)kruidenrijke akkers is het voortbestaan van de Doorgroeide boerenkers in Nederland zeer bedreigd.

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1987 (deel 2).

 

Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
voorzomergroen
Worteldiepte:
20cm
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer stikstofarme bodem / stikstofarme bodem
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Doorgroeide boerenkers is een pionier van vochtige tot droge, voedselarme, basische bodems. In Vlaanderen werd de soort vooral gevonden op braakliggende terreinen. In Wallonië groeit ze ook in open kalkgraslanden, in bermen en op kalkrotsen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
zeldzaam
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken