Bouwen aan groenexpertise

exotische kornoeljesgroep

Cornus

Middelgrote stuiken, al dan niet met worteluitlopers. De jonge slanke stengels zijn buigzaam en hebben een opvallende groene, gele of rode kleur. De bladeren zijn tegenoverstaand, eivormig tot elliptisch met nerven die naar de top afbuigen. De bloeiwijze bestaat uit een tuil van vele witte bloemetjes, deze vormen kleine besachtige steenvruchtjes met een witte (Cornus alba, Cornus sericea) tot blauwzwarte kleur (Cornus sanguinea).

Beheer:

Afzagen en nabehandeling van de stobben met glyfosaat blijkt momenteel de meest effectieve behandeling. Daar stobben gemakkelijk weer uitlopen en C. sericea en C. alba bovendien gemakkelijk worteluitlopers vormen is afzagen alleen onvoldoende. Cornus sanguinea ssp. australis vormt geen uitlopers en kan eventueel worden uitgegraven.

Uitgebreid:

Kappen alleen is niet effectief om de soorten te bestrijden. De planten lopen veelvuldig uit op de stobben, C. sericea en C. alba reageren eveneens met het veelvuldig vormen van uitlopers. Door de stobben na te behandelen met Glyfosaat wordt momenteel het beste resultaat bekomen. Cornus sanguinea ssp. australis vormt geen uitlopers en kan eventueel worden uitgegraven of uitgetrokken. Dit zorgt echter wel voor bodembeschadiging. Opmerking: Het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen is vanaf 1 januari 2015 verboden. Indien men dit wil gebruiken dient hiervoor een afwijking ten opzichte van het pesticidendecreet te worden aangevraagd. Bladbesproeiing is voor houtige gewassen vaak weinig effectief en bovendien weinig selectief ten opzichte van de omliggende vegetatie en wordt daarom sterk afgeraden. Methoden zoals stobbenbehandeling of stengelinjectie zijn veel doeltreffender en doeden enkel de planten waarvoor het middel bedoeld is.

Hoogte plant

Minimaal:
100cm
Maximaal
300cm

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
juli

Bloemkleur

wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Zaadbank:
WAARSCHIJNLIJK vergankelijk (zaden overleven zelden langer dan een jaar).
Zaad:
vanaf augustus tot oktober
Gebruik:
siergewassen
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
struik
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
steenvrucht
Vruchtkleur:
wit
Verbreidingswijze:
dieren (inwendig)
foutieve aanplant
groenafval
worteluitlopers
Verbreidingsstrategie:
een groot aantal wijd-verspreide zaden of sporen
zijdelingse vegetatieve voortplanting (scheuten gewoonlijk langer dan 1 groeiseizoen aan moederplant gehecht)
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Noord-Amerika
Noord-Azie
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00

Bos, houtkanten, voornamelijk in aanplanten en andere door de mens beïnvloedde houtige vegetaties, in moerassen en bossen, maar ook in de ondergroei van open bossen, langs bosranden, houtkanten, in weilanden en ruderale habitats C. sericea komt hoofdzakelijk voor op vochtige tot vochtige voedselrijke bodems, waar de wortels voor het grootste deel van het groeiseizoen onder water kunnen staan.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Zeldzaamheid KFK-klasse:
0 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Ja
Status ISEIA:
black list
Ecologische impact:
afname biodiversiteit
genetische vermenging
Motivatie voor bestrijding:

Cornus alba en Cornus sericea vormen onder open omstandigheden gemakkelijk worteluitlopers en afleggers zodat ze plaatselijk snel dichte vegetaties vormen van meer dan 100000 stengel per ha. Dit zorgt voor het verdringen van de inheemse vegetaties en zorgt ervoor dat zaailingen van bomen zich moelijk kunnen vestigen. momenteel zorgen deze enkel lokaal voor overlast. Als ondergroei in bossen vormt C. sericea veelvuldig horizontale uitlopers. Vooral op vloedplaten langs rivieren en in broekbossen vormt deze laatste een grote potentiële bedreiging. Momenteel komen de soorten nog beperkt voor in Vlaanderen maar een snelle uitbreiding is mogelijk. Door veelvuldige aanplant de uitheemse ondersoort is Cornus sanguinea subsp. australis sterk toegenomen ten opzichte van de autoctone ondersoort. Daarnaast is deze in staat te kruisen met de inheemse soort waardoor genetische vermenging optreedt. Daar beide ondersoorten zeer gelijkend zijn (enkel een verschil in type beharing op de bladeren) is de verdere impact op andere soorten of het ecosysteem vermoedlijk verwaarloosbaar.

Cursussen bij Inverde

Boeken