Bouwen aan groenexpertise

astergroep

astergroep

Kruidachtige planten met ondergrondse wortelstokken en hoge stengels die dicht bezet zijn met zittende lancetvormige tot lijnvormige bladeren. De bloemen zijn bloemhoofdjes met gele buisbloemen omgeven door witte tot paarsblauwe lintbloemen. Deze hoofdjes vormen smalle, vrij dichte pluimen aan het uiteinde van de stengels. Bloei in de herfst, zaadvorming werd nog niet waargenomen in Vlaanderen. De uitheemse soorten kunnen veelal worden onderscheiden op basis van de bladaanhechting.
Beheer:
Er is momenteel weinig informatie beschikbaar over de bestrijding van Aster soorten, de verspreiding van de soorten is momenteel nog beperkt. Kleine planten kunnen preventief worden uitgetrokken. Nacontrole is hierbij steeds noodzakelijk daar eventueel hergroei kan optreden vanuit achtergebleven wortelstokfragmenten. Daar Astersoorten een gelijkaardige groeiwijze hebben als soorten uit de guldenroedegroep zijn dezelfde bestrijdingswijzen (maaien gecombineerd met chemische bestrijding of afdekken) vermoedelijk effectief. Daar geen zaadvorming optreedt zijn preventieve maaibeurten tegen bloemvorming niet nodig.
Uitgebreid:
Er is momenteel weinig informatie beschikbaar over de bestrijding van Aster soorten, de verspreiding van de soorten is momenteel nog beperkt. Kleine planten kunnen preventief worden uitgetrokken. Nacontrole is hierbij steeds noodzakelijk daar eventueel hergroei kan optreden vanuit achtergebleven wortelstokfragmenten. Daar Astersoorten een gelijkaardige groeiwijze hebben als soorten uit de guldenroedegroep zijn dezelfde bestrijdingswijzen vermoedelijk effectief. Daar zaadzetting, in tegenstelling tot de guldenroedes, bij de astergroep geen probleem vormt zijn geen preventieve maaibeurten noodzakelijk. Bestrijding kan gebeuren door bestrijken met Glyfosaat in het vroege voorjaar (wanneer de plantjes 10 cm groot zijn) gevolgd door een maaibeheer, waarbij twee maal per jaar gemaaid wordt. Chemische bestrijding is enkel effectief wanneer de planten minder dan 15 cm groot zijn. Let op, in de buurt van water geldt een gebruiksverbod op chemische bestrijdingsmiddelen. Als alternatief van chemische bestrijding kan afdekken na het maaien met een donkere plastiek ook de groei verminderen. Deze werkwijze vernietigt echter ook alle andere vegetatie. Opvolging is steeds noodzakelijk.

Hoogte plant

Minimaal:
60cm
Maximaal
150cm

Bloeiperiode

Vanaf:
augustus
Tot:
oktober

Bloemkleur

geel
paars, violet, purper, lila
veelkleurig
wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Zaadbank:
deze soort produceert geen zaad.
Zaad:
vanaf 0 tot 0
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
bruin
Verbreidingswijze:
groenafval
worteluitlopers
Verbreidingsstrategie:
worteluitlopers
tuinafval
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Noord-Amerika
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
0
Ellenberg vocht:
0
Ellenberg pH:
0
Ellenberg voedselrijkdom:
0
Maaigevoeligheid:
0
Aster novi-belgii groeit op vochtige plaatsen, maar stelt geen hoge eisen aan zuurtegraad of dichtheid. Voedselrijkheid is niet strikt noodzakelijk, maar op voedselarme grond doet de plant het niet goed. Een zonnige plaats, hooguit halfschaduw, is iets waar de plant de voorkeur aan geeft. De soort komt voornamelijk voor op ruderale plaatsen en braakliggende grond, ze wordt minder frequent gevonden langs oevers. Aster lanceolatus groeit op zonnige plaatsen op vochtige tot natte, matig voedselrijke tot voedselrijke grond; ruigten, langs spoorwegen, ruderale plaatsen en braakliggende grond in steden. Vooral langs oevers kan de soort sterk tot ontwikkeling komen.
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Zeldzaamheid KFK-klasse:
0 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Ja
Status ISEIA:
black list
Ecologische impact:
afname biodiversiteit
Motivatie voor bestrijding:
De planten kunnen zich horizontaal sterk uitbreiden via de lange wortelstokken. Hierdoor kunnen grote kolonies worden gevormd die inheemse soorten verdringen. Met name langs rievieroevers kunnen A. lanceolatus en A. x salignus een probleem vormen. Ze bevorderen ook sedimentatie en stabilisatie van rivieroevers waardoor het dynamische karacter van meanderende rivieren kan verminderen.

Cursussen bij Inverde

Boeken