Bittere wilg

In Vlaanderen is bittere wilg zeldzaam. De soort komt alleen langs de Grensmaas tamelijk verspreid voor. Maar ook daar heeft minstens de helft van de waarnemingen op de oevers betrekking op cultuurvormen. De exemplaren op de kiezelbanken zijn meestal wilde exemplaren. In de rest van Vlaanderen is bittere wilg een zeldzaam taxon. Populaties met uitsluitend vrouwelijke exemplaren en de ondersoort purpurea verraden meestal cultuurvormen. Hier en daar wordt echter ook de ondersoort lambertiana aangetroffen. In de Duinen is bittere wilg meestal aangeplant en lokaal verwilderd. Zowel onder koning Leopold II (in het begin van de twintigste eeuw), als door de Administratie Waterwegen en Zeewezen (later in de twintigste eeuw) werden wilgen geplant als duinfixeerder. Voor de verspreiding van de verschillende ondersoorten van bittere wilg en kruisingen met bittere wilg langs een reeks Vlaamse rivieren verwijzen we naar ZWAENEPOEL (2003). De afwerking van die kartering voor geheel Vlaanderen is pas in 2005 voorzien. De sterke stijging van het aantal waarnemingen van bittere wilg weerspiegelt vermoedelijk slechts gedeeltelijk een reële toename. De laatste decennia wordt bittere wilg steeds vaker als sierboom aangeplant en dat kan de toename van het aantal waarnemingen gedeeltelijk verklaren. Voor het overige kan de positieve tendens vermoedelijk toegeschreven worden aan een verhoogde aandacht voor de slikken en schorren van het zoetwatergetijdengebied van de Schelde en haar bijrivieren, aan de kartering van oorspronkelijk inheemse boomsoorten in Vlaanderen en aan een toenemende kennis van wilgentaxa bij floristen. Een aantal foutieve vermeldingen mag evenmin uitgesloten worden. Vooral de bijzonder vormenrijke amandelwilg wordt wel eens verkeerd als bittere wilg gedetermineerd.