Engels lepelblad

Engels lepelblad is een laagblijvende, meest tweejarige voorzomerbloeier, die veel op Echt lepelblad lijkt en misschien niet meer dan een ondersoort daarvan is. De bladeren zijn meer langwerpig, de rozetbladen zijn bochtig getand en hebben geen hartvormige voet. De bloemen zijn iets groter dan die van Echt lepelblad. Het meest kenmerkend voor Engels lepelblad zijn de hauwtjes, die uit twee sterk opgebolde hokken ter weerszijden van een lang en smal tussenschot bestaan.

Engels lepelblad is een West- en Noordwesteuropese kustplant. In Nederland wordt het nu bijna alleen nog langs de Waddenzeekust aangetroffen. Langs het IJsselmeer is het na de afsluiting op een enkele groeiplaats na verdwenen. Merkwaardig genoeg komt het tegenwoordig in het Deltagebied niet meer voor. Wat hiervan de oorzaak mag zijn, is onbekend.

Engels lepelblad komt gewoonlijk op ziltere standplaatsen voor dan Echt lepelblad. Engels lepelblad groeit op schorren, vooral op zandige ruggen waar mest terechtkomt van wadvogels die zich hier bij vloed verzamelen. Dikwijls staat het daar tussen Zeealsem (Artemisia maritima). Ook tussen de stenen van de Waddenzeedijken is Engels lepelblad te vinden. Net als Echt lepelblad is het in zijn omgeving een van de vroegste bloeiers.

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1987 (deel 2).