Gevlekte rupsklaver

Gevlekte rupsklaver is vrij zeldzaam in Vlaanderen, zelfs in de Polders, waar de soort nochtans het meest voorkomt. Buiten de Polders is ze regelmatig te vinden in de duinen, de valleien van de grotere rivieren (zoals Schelde en Leie), en in een beperkt gedeelte van de westelijke Zandleemstreek aansluitend op de Polders. Alles samen is het een vrij merkwaardig areaal dat de kleigronden en vermoedelijk gunstig geëxposeerde (warme) hellingen (dijken) omvat. Hoe de groeiplaatsen in de Zandleemstreek (Ieper-Komen) in dat plaatje passen, is nog onduidelijk. HEGI (1936) geeft aan dat gevlekte rupsklaver vaak via wol werd ingevoerd en dat de zaden aan luzerneen klaverzaad toegevoegd werden. In Duitsland is de plant daarom vooral te vinden in de omgeving van wolverwerkingsbedrijven. In België is een dergelijk verband heel duidelijk langs de Vesder waar te nemen. In Zuid-Engeland daarentegen wordt de soort als inheems beschouwd (PRESTON et al. 2002). Er is een lichte achteruitgang vast te stellen, vooral in de Antwerpse polders en de kustpolders. Gevlekte rupsklaver wordt als inheems aangeduid in de Flora van België (LAMBINON et al. 2004). Mogelijk is gevlekte rupsklaver ook in België niet echt inheems maar sinds lang ingeburgerd, wat mee het nogal ongewone verspreidingspatroon zou kunnen verklaren. Volgens MEUSEL et al. (1965) is het Atlantische tot sub-Atlantische gedeelte van het Europese areaal van gevlekte rupsklaver door menselijke invloed tot stand gekomen en volgens HEGI (1936) moet gevlekte rupsklaver in Noord-Frankrijk, Groot-Brittannië, Nederland en België als ingeburgerd beschouwd worden.