Bouwen aan groenexpertise

Haagliguster

Ligustrum ovalifolium

Haagliguster is een grote struik met een dichtopgaande groeivorm. De bladeren zijn langwerpig, ovaal, omgekeerd eirond en middengroen tot donkergroen. In strenge winters is het mogelijk dat de plant een deel van of al het blad verliest. De haagliguster bloeit in juni en juli met witte tot ivoorkleurige bloemen in pluimvorm. De bloemen hebben vier naar achteren gekrulde bloembladen en twee hoge meeldraden met gele of rode helmknoppen, waartussen de lage stamper zit. De bloemen verspreiden een sterke geur. De vruchten, die in trossen worden gedragen, zijn kleine paarse tot zwarte steenvruchten die in trek zijn bij vogels, maar giftig zijn voor mensen. Deze overzichtelijke herkenningsfiche geeft onder andere ook verschillen met er op gelijkende soorten weer. De soort behoudt 's winters haar bladeren langer en wordt daarom meer aangeplant dan wilde liguster.

Beheer:

Snoei de Liguster pas na de bloei (juni-juli)dan komt hij in bloei en is hij nuttig voor insecten.

Hoogte plant

Minimaal:
50cm
Maximaal
500cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
lichte schaduw

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
juli

Vocht

Min:
frisse bodem
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit
Areaal:

Haagliguster is oorspronkelijk afkomstig uit Japan, maar de soort wordt in Europa frequent aangeplant in hagen.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen wordt haagliguster vooral gevonden in de kustduinen en in de omgeving van Gent en Brussel. Alhoewel het in vele gevallen gaat om individuen die opspruiten uit weggegooid tuinafval, zijn er wel degelijk plaatsen waar de soort kiemt uit zaad en tot volwassen struiken uitgroeit. Vermoedelijk komt de soort op veel meer plaatsen verwilderd voor dan uit de kaart blijkt. Het vlekkige verspreidingspatroon op de kaart weerspiegelt waarschijnlijk in zekere mate een waarnemerseffect: sommige floristen zijn meer geneigd de soort te noteren dan anderen.

 

Actuele verspreiding in België: https://waarnemingen.be/species/6983/maps/(opent nieuw venster)

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Bladseizoen:
groenblijvend
Levensvorm:
phanerofyt
struik
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
bes
Vruchtkleur:
zwart
Indigeniteit:
neofyt
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak basisch

Haagliguster wordt hier en daar verwilderd aangetroffen in duinstruwelen, in hagen, op braakliggende terreinen en in verwaarloosde tuinen. Voorkeur voor niet te vochtige matig voedselrijke bodems. Zonnige tot licht beschaduwde standplaatsen. 

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
STR1
STR2
# planten per m²:
1
Aanplanten:
1 of 2 planten samen
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
132-228 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
Problematiek:

Hoewel de soort momenteel in heel Vlaanderen kan worden teruggevonden, is de negatieve impact momenteel beperkt tot de duinen. Deze struik versnelt de verstruweling van de duinen en fixeert de bodem. Hierdoor worden vaak zeldzame inheemse duinplanten verdrongen.

Verspreiding: Haagliguster wordt meestal als haagplant gebruikt, omdat hij (semi) wintergroen is en goed gesnoeid kan worden. Weggegooid tuinafval is een belangrijke oorzaak van de verspreiding
van Haagliguster, maar het is ook geweten dat de soort zich kan verspreiden door kieming uit zaad.

In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken