Muurganzenvoet

In Vlaanderen zien we twee kerngebieden waarin de soort voorkomt: aan de Westkust staat ze meestal in wegbermen of ruderale duinen. In de Gentse kanaalzone wordt ze plaatselijk algemeen gevonden bij loskades en eveneens in wegbermen: het voorkomen hier lijkt niet gebonden aan een constante aan- voer van nieuwe zaden. Veel oude gegevens hebben betrekking op (de omgeving van) steden: het verdwijnen hier moet allicht toegeschreven worden aan de verbeterde hygiëne (zie stinkende ganzenvoet). Muurganzenvoet blijft, ondanks de recente toename van waarnemingen, een zeer zeldzame soort. Haar toekomst in Vlaanderen ligt hoe dan ook voor een groot deel in handen van de mens, die door het creëren van rommel- hoeken of andere ruderale terreinen ongewild muurganzenvoet van een biotoop voorziet. Hoewel muurganzenvoet meestal vrij gemakkelijk te herkennen is, wordt de soort waarschijnlijk nog af en toe verward met melganzenvoet of rode ganzenvoet, aangezien de kenmerken wat tussen die twee in liggen. De meeste waarnemingen aan de Westkust en in het Gentse vallen binnen een korte tijdsspanne (1995-2004) en komen van een beperkt aantal waarnemers, zodat er zeker van een bepaald waarnemerseffect sprake moet zijn.