Bouwen aan groenexpertise

Oosterse karmozijnbes

Phytolacca esculenta

Hoogte plant

Minimaal:
100cm
Maximaal
200cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
zeer voedselrijk
Max:
zeer voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
augustus

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

veelkleurig
Areaal:

Oorspronkelijk is oosterse karmozijnbes inheems in Oost-Azië maar omwille van haar sierwaarde is ze reeds lang als curiosum in cultuur, ook in Vlaanderen. Verwildering, wellicht hoofdzakelijk in de hand gewerkt door bessenetende vogels, lijkt een eerder recent fenomeen te zijn.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen werd oosterse karmozijnbes in diverse steden opgemerkt (Antwerpen, Brugge, Brussel, Tongeren…). Vooral in Antwerpen werd ze op meerdere, vaak ver van elkaar verwijderde locaties gezien en ze lijkt er min of meer permanent voor te komen. Oosterse karmozijnbes bevindt zich pas aan het begin van een mogelijke inburgering in Vlaanderen. Oosterse karmozijnbes behoort eigenlijk tot een complex van nauw verwante en vaak moeilijk te onderscheiden soorten, namelijk Phytolacca acinosa. Wellicht wordt er beter met die naam naar de in Vlaanderen voorkomende planten gerefereerd. Een verwante, maar Noord-Amerikaanse soort, Phytolacca americana, is beduidend groter met sterk overhangende bloeiwijze. Die soort wordt veel minder vaak gekweekt in Vlaanderen, maar verwildert ook nu en dan. In dat geval kan de soort vaak lang standhouden zonder echt in te burgeren.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Gebruik:
siergewassen
vruchten
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
bes
Vruchtkleur:
zwart
Verbreidingswijze:
dieren (inwendig)
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Oost-Azie
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

Oosterse karmozijnbes duikt de laatste jaren steeds vaker op in het stedelijke gebied, vaak aan de rand van of in verwaarloosde tuinen, parkjes. De soort gedraagt er zich dan min of meer als een onkruid en ondanks haar standplaats hebben die vondsten zonder twijfel een spontaan karakter. De exacte ecologische niche van de soort is nog onvoldoende bekend, maar ze lijkt een voorkeur te hebben voor eerder beschaduwde, voedselrijke, iets vochtige groeiplaatsen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken