Vlasdolik

Onder druk van specifieke selectiemechanismen ontstonden enkele millennia geleden in de primitieve landbouwsystemen ongewild diverse nieuwe akkeronkruiden. Daartoe behoorde ook vlasdolik, een soort waarvan het precieze oorsprongsgebied niet bekend is. In de negentiende eeuw was de soort als onkruid in vrijwel heel Europa bekend, van Zuid-Frankrijk, Midden-Italië en de Balkan in het zuiden, tot Midden-Scandinavië en Noordoost-Rusland in het noorden. Daarbuiten was ze zeldzaam (bv. op de Britse Eilanden en het Iberisch Schiereiland). Buiten Europa raakte vlasdolik vrijwel nergens goed ingeburgerd. In Wallonië is, net als in Vlaanderen, slechts een beperkt aantal vindplaatsen gedocumenteerd. In tegenstelling tot het sinds de prehistorie in West-Europa bekende vlaswarkruid, lijkt vlasdolik in Vlaanderen van veel recentere datum te zijn. De Florula Belgica (DUMORTIER 1827) vermeldt de soort en in latere negentiende-eeuwse Belgische flora's wordt gesuggereerd dat ze samen met lijnzaad in onze gewesten zou zijn ingevoerd. Het is bekend dat het zaailijnzaad tot rond 1800 haast uitsluitend van inlandse oorsprong was. In de negentiende eeuw (en tot de Eerste Wereldoorlog) veranderde dat ingrijpend: het meeste zaaigoed werd toen ingevoerd vanuit Rusland (DE WILDE 1984). In die tijd werd er herhaaldelijk over geklaagd dat dat zaaigoed veel onkruidzaden bevatte (ANONIEM 1901).