Vlashuttentut

Het aantal historische waarnemingen van vlashuttentut in Vlaanderen is beperkt. Net als voor de andere vlasakkeronkruiden, geldt voor vlashuttentut vermoedelijk dat de soort relatief weinig aandacht kreeg vanwege botanici. Volgens CRÉPIN (1860) was ze in België zeldzaam, maar in een wat latere uitgave van dezelfde flora (CRÉPIN 1874) luidde het dat vlas- huttentut "se trouve à peu près partout où se cultive le Lin". Tegen de tijd dat de Vlaamse floristiek in het kader van de IFBL-kartering eind jaren 30 opnieuw een grotere dynamiek ging vertonen, was vlashuttentut helemaal uit het agrarische landschap verdwenen. Dat was een gevolg van betere onkruid- bestrijding en strengere kwaliteitsbewaking van het lijnzaai- zaad. In het herbarium van de Nationale Plantentuin (waarop de verspreidingskaart is gebaseerd) omvat het gedateerde materiaal voor Vlaanderen en Brussel slechts twee twintigste- eeuwse collecties: enerzijds een vondst in een vlasakker (1927) en anderzijds een adventiefplant in Brussel (1930).