Bouwen aan groenexpertise

Weideklokje

Campanula patula

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
60cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juli

Vocht

Min:
vochtig
Max:
nat

Bloemkleur

blauw
paars, violet, purper, lila

Bestuiving

kevers
vliegen, zweefvliegen e.a.
bijen, hommels e.a.
dag- en nachtvlinders
Areaal:

Weideklokje is een soort van Europa en de Kaukasus. In Zuiden West-Europa is er geen aaneengesloten areaal. De soort ontbreekt in het laagland. LAMBINON et al. (2004) beschouwt weideklokje als een verwilderde sierplant. In Vlaanderen wordt weideklokje als ingeburgerd beschouwd (VERLOOVE 2002). Alleen bij de populatie van Lom-mel is de herkomst duidelijk. Bij de andere vindplaatsen gaat het vermoedelijk om verwilderde sierplanten.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is weideklokje altijd al een uiterst zeldzaam taxon geweest. De negentiende-eeuwse vindplaatsen van Merelbeke en de omgeving van Haasrode zijn vermoedelijk verdwenen. De waarnemingen langs de Maas en de Dijle dateren van de tweede karteringsperiode, maar zijn evenmin recentelijk herbevestigd. Alleen de groeiplaats van Lommel blijkt een stabiele populatie te herbergen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Vroege herfst
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenwater
windstrooier
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
matig stikstofrijke bodems
Maaigevoeligheid:
matig maaitolarant
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
vochtige freatofyt (fac.)

Weideklokje is in Vlaanderen ingevoerd met graszaad uit de Alpen of plaatselijk ontsnapt uit tuinen. Slechts één groeiplaats, namelijk die in de vloeiweiden van Lommel, is goed beschreven qua milieu. Weideklokje is hier met graszaad uit de Italiaanse Alpen aangevoerd rond 1850 (MERTENS & SIMONS 1982, BERTEN 1989). De vloeiweiden, oorspronkelijk een zuur zandgebied, worden sinds de negentiende eeuw bevloeid met kalkrijk water uit de Maas. Weideklokje staat op de eerder droge plaatsen in de vloeiweiden: niet in de bevloeiingsgreppels zelf, maar op de hogergelegen bedden tussen de greppels. De standplaats is matig voedselrijk, waardoor het glanshaververbond de dominante plantengemeenschap is. De vloeiweiden worden nu minder frequent bevloeid dan vroeger. Ze worden momenteel ook uitsluitend gehooid en niet langer nabegraasd. Ondanks pogingen om het traditionele beheer zo goed mogelijk te handhaven, kwijnt weideklokje, net als een aantal ande- re aangevoerde soorten, langzaam maar zeker weg.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Arnout Zwaenepoel
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken