Bouwen aan groenexpertise

Wilgsla

Lactuca saligna

Hoogte plant

Minimaal:
20cm
Maximaal
60cm

Licht

Min:
licht
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
augustus

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

geel

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Wilgsla komt in hoofdzaak voor in Zuid- en Zuidwest-Azië. In West- en Midden-Europa is de soort zeldzamer. Het areaal reikt noordwaarts tot Zuid-Engeland en het Nederlandse Zeeland. In België kwam ze vooral voor in de Maasvallei (stroomafwaarts tot Luik) en langs de Oostkust. Ze is bijna overal verdwenen of komt enkel nog adventief voor. Ook in Duitsland en Zuid-Engeland is de soort met verdwijnen bedreigd. Van Wallonië, waar wilgsla vroeger vooral in de Maasvallei werd aangetroffen, zijn geen recente waarnemingen bekend (SAINTENOY- SIMON 1999).

Verspreiding in Vlaanderen:

Wilgsla is uit Vlaanderen verdwenen sinds de eerste helft van de twintigste eeuw. De enige recente waarneming betreft een adventiefvondst op een mijnterrein in Limburg. De oorzaak van de achteruitgang is niet duidelijk.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
therofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
zonneplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge tot matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
matig stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Wilgsla is een soort van onbegroeide tot grazige standplaatsen, braakland, zeedijken en schrale graslanden. Ze staat steeds op droge, zonnige standplaatsen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
met uitsterven bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken