Bouwen aan groenexpertise

Witte amarant

Amaranthus albus

Hoogte plant

Minimaal:
20cm
Maximaal
80cm

Licht

Min:
licht
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
oktober

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

groen

Bestuiving

insektenbestuiving
windbestuiving
Areaal:

Van oorsprong is witte amarant een Noord-Amerikaanse soort. In onze streken werd ze hoofdzakelijk met granen ingevoerd. In Wallonië is witte amarant merkelijk zeldzamer dan in Vlaanderen. Meestal is ze slechts efemeer aanwezig (bv. als wolad- ventief of op stortplaatsen).

Verspreiding in Vlaanderen:

Witte amarant is in Vlaanderen decennialang een tamelijk algemene, maar onbestendige adventiefplant gebleven. Sinds kort ontstaat de indruk dat ze op enkele plaatsen zelfstandige populaties heeft weten op te bouwen die niet langer afhankelijk zijn van herhaalde aanvoer. Dat is zeker het geval op enkele spoorwegterreinen in de havens van Antwerpen en Gent. Als ingeburgerde plant is witte amarant in Vlaanderen vermoedelijk zeer zeldzaam. De exacte status van de meeste overige vondsten is onduidelijk, maar ongetwijfeld betreft het grotendeels onbestendige groeiplaatsen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
therofyt
Geslachtsverdeling:
eenslachtig, eenhuizig
Vruchttype:
eenzadig, openspringend
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
dieren (uitwendig)
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Noord-Amerika
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van zeer droge tot droge standplaatsen
Ellenberg pH:
indifferent
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

In Vlaanderen is witte amarant een pionier van droge, zonnige, niet al te voedselrijke, vaak stenige terreinen. Verlaten of weinig onderhouden spoorwegterreinen vormen ongetwijfeld haar belangrijkste biotoop. Op dergelijke standplaatsen slaagt witte amarant er sinds kort in om plaatselijk in te burgeren. Daarnaast wordt de soort ook frequent gevonden als efemere adventiefplant bij graanlosplaatsen, langs wegen, op vogel- voederplaatsen, op stortplaatsen enz.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
60-131 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove

Cursussen bij Inverde

Boeken