Bouwen aan groenexpertise

Weidekervel-torkruid

Oenanthe silaifolia

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Grote vossenstaartgraslanden met Weidekervel en of Weidekervel-torkruid (6510_hua)

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
80cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Bloeiperiode

Vanaf:
juni
Tot:
augustus

Bloemkleur

wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Weidekervel-torkruid is een Europese soort met een erg beperkte en verbrokkelde verspreiding: ze komt hier en daar in West-, Midden-, Zuidoost- en Zuid-Europa voor. In België is slechts één groeiplaats in de Atlas vermeld (VAN ROMPAEY & DELVOSALLE 1972), wat volgens het verspreidingskaartje in FABRI 1991 een volkomen verkeerd beeld geeft. Niettemin zijn in Wallonië alleen enkele negentiende-eeuwse groeiplaatsen bekend die niet recentelijk werden bevestigd: weidekervel-torkruid wordt er beschouwd als verdwenen (SAINTENOY-SIMON 1999). België (Vlaanderen) is te beschouwen als een voorpost in het Europese areaal.

Verspreiding in Vlaanderen:

Weidekervel-torkruid is in Vlaanderen momenteel uiterst zeldzaam en nagenoeg beperkt tot de kustpolders. Toch is het geen typische polderplant, want de uitgestrekte hooilanden langs de zuidelijke oever van de IJzer vormen een ecologisch en landschappelijk homogeen, maar apart geheel binnen de Polders. Ten opzichte van de vorige kartering is er een sterke toename van het aantal groeiplaatsen, maar dat is helemaal het gevolg van het kwaliteitsverschil tussen de beide inventarisatierondes. Vermoedelijk is het aantal groeiplaatsen in Vlaanderen eerder achteruitgegaan. Positief is wel dat veel van de huidige groeiplaatsen in reservaten liggen en dat er een beheer wordt gevoerd waarbij de populaties zich kunnen uitbreiden en aan levenskansen winnen. Verschillend ten opzichte van de historische verspreiding in de negentiende eeuw is dat toen ook her en der in het binnenland groeiplaatsen gevonden werden. Die zijn nu bijna allemaal verdwenen. Tijdens de tweede karteringsronde werd nog slechts op één plaats in het binnenland weidekerveltorkruid aangetroffen (GRYSEELS & HEIRMAN 1987).

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
water
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van vochtige tot natte standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
zwakke zuurindicator tot zwakke base-indicator
Ellenberg voedselrijkdom:
matig stikstofrijke bodems
Gebondenheid aan grondwater:
vochtige freatofyt (obl.)

Lange tijd is weidekervel-torkruid verward met varkenskerveltorkruid. Na een systematische studie van de schermbloemigen in België werd duidelijk dat veel historisch herbariummateriaal van weidekervel-torkruid verkeerd als varkenskerveltorkruid was geïnterpreteerd (FABRI 1991, FABRI 1993). Weidekervel-torkruid groeit in alluviale hooilanden op eerder vochtige, zware gronden. Door de vroege maaidata toegepast in de moderne landbouw kan de soort niet in bloei en vrucht komen. Haar aanwezigheid is vermoedelijk mede om die reden heel erg lang over het hoofd gezien. Uit de periode 1939-1971 stamt slechts één waarneming voo heel België. Pas in 1977 werd weidekervel-torkruid, na een lange periode zonder waarnemingen, bij toeval herontdekt in een stukje perceel dat niet gemaaid was (Vanhecke 1979). Door de systematische verkenning van de waterrijke biotopen in de Polders, in het bijzonder door gericht zoeken, heeft het areaal in de IJzerbroeken nadien vorm gekregen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Leo Vanhecke
Referenties
  • https://www.youtube.com/watch?v=9tbS73I1N-I

Cursussen bij Inverde

Boeken