Bouwen aan groenexpertise

Spekwortel

Tamus communis

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Eiken-Beukenbossen met Wilde hyacint en Parelgras-Beukenbossen (9130)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Eiken-Beukenbossen met Wilde hyacint en Parelgras-Beukenbossen (9130)

Areaal:

Spekwortel heeft een typische mediterraan-Atlantische verspreiding. De soort komt voor in grote delen van West- en Zuid-Europa en daarnaast ook in Klein-Azië, Noord-Afrika en op de Canarische Eilanden. Op het Europese vasteland bereikt ze in Vlaanderen haar uiterste noordoostgrens, maar op de Britse Eilanden komt ze wel nog wat noordelijker voor (tot Midden-Engeland). Vaak worden bij ons eerder kleine populaties waargenomen. In Wallonië is spekwortel vrij zeldzaam in Lotharingen en zeldzaam in het Brabants district en het Maasdistrict. Elders ontbreekt ze.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is spekwortel zeldzaam. In vergelijking met de eerste karteerperiode is de verspreiding nauwelijks veranderd. Spekwortel koloniseert zeer moeilijk nieuwe terreinen. De nieuwe vindplaatsen zijn dan ook het resultaat van een betere inventarisatie.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
vergankelijk (zaden overleven zelden langer dan één jaar).
Mycorrhizen:
Blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
Vruchttype:
bes
Verbreidingsstrategie:
seizonale verjonging met behulp van zaden
Indigeniteit:
inheems
Levensstrategie volgens Grime:
C/CR
Grime-competitiewaarde:
7.50
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
2.50
Ellenberg licht:
tussen half-schaduwplanten en half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
matig stikstofrijke bodems

Spekwortel groeit voornamelijk in lichtrijke loofbossen op lemige, eerder neutrale tot kalkrijke bodems. De soort houdt van bossen met een wat meer open structuur, maar nog het meest wordt ze aangetroffen in zonnige bosranden, bij voorkeur met een zuidelijke expositie. Een enkele keer vindt men ze ook in een oude haag of in een wat bredere houtkant. Met haar forse knolvormige wortelstok en de eerder diepe doorworteling mijdt de soort al te natte en te ondiepe bodems. Spekwortel heeft een zwakke binding met oud bos. In bossen met een hakhout- of middelhoutregime en met een zuidelijke expositie ziet men dat de soort gedurende de eerste jaren na de kap uitbundiger bloeit en gemakkelijker tot vruchtzetting komt.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
60-131 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken