Wielewaal

Oriolus oriolus

Het geluid van de Wielewaal is bekender dan de vogel zelf. Ondanks de felgele kleur van de mannetjes, krijg je ze zelden te zien. Het zijn verborgen levende vogels die zich voornamelijk in de bovenste lagen van boomkronen ophouden. Zoals gezegd zijn de mannetjes opvallend geel-zwart gekleurd, het zal niet verbazen dat de familie van de wielewalen grotendeels in de tropen te vinden is. Het wijfje is eerder groengelig met donkere vleugels. Het geluid is variabel, een hobo-achtig dalend twiejo twieju, lager en vloeiender dan merel. Daarnaast gaaiachtig gekrijs en spechtachtige roepen.

De Wielewaal bewoont liefst vochtige, structuurrijke loofbossen; vaak zijn slechts een of twee boomsoorten dominant. Juist hier kunnen bladminnende insecten zoals rupse, waar wielewalen van profiteren, massaal voorkomen. Water in de buurt is een plus. Rivierbegeleidende ooibossen, vormen een ideaal habitat. In regio's zonder dat soort biotopen broeden ze al eens in populierenbossen.