Sleedoornpage
Thecla betulae
Beheer:
De Sleedoornpage is een soort van bosranden, struwelen en houtkanten met Sleedoorn. Sleedoornhagen kunnen best gefaseerd gesnoeid of teruggezet worden zodat de eitjes op de takken kunnen overwinteren en er jaarlijks nieuwe takken uitkomen. Dit soort takken wordt bij voorkeur gebruikt voor de eiafzet. In bosranden kunnen opvallende bomen of struiken best behouden blijven. Het aanleggen van mantel- en zoomvegetaties langs bosranden is gunstig voor deze soort. Bij het aanplanten van hagen kan het best streekeigen plantgoed van Sleedoorn gebruikt worden.
Beschrijving
Areaal:
De Sleedoornpage was in de jaren negentig zeldzaam, maar is nu vrij zeldzaam. (134 atlashokken – 427 kilometerhokken).
De Sleedoornpage vertoont een geleidelijke achteruitgang in Vlaanderen tot 1995 en breidt zich sindsdien opnieuw sterk uit. Een deel van deze toename is zeker te wijten aan betere inventarisatietechnieken (het zoeken naar eitjes in
de winter), maar een echte uitbreiding in westelijke richting is evenmin uit te sluiten. Sinds 2005 wordt de soort ook waargenomen aan de kust. De Sleedoornpage is een typische soort van de Zuidwestelijke en de Zuidoostelijke heuvelzone.
Ecologie
Ecologie:
De Sleedoornpage komt voor langs bosranden en in hagen en struwelen met Sleedoorn. De soort heeft 1 generatie van midden juli tot eind oktober met een piek tussen 10 augustus en 12 september.
De wijfjes zetten de eitjes meestal afzonderlijk af in de oksels van jonge takken of op de overgang van jong naar oud hout van Sleedoorn, maar ook op andere pruimensoorten. Meestal worden de eitjes niet hoger dan 1,5 m afgezet en gaat de voorkeur uit naar beschutte, zonnige takken die uit de haag steken. Gemiddeld zouden de wijfjes maar een vijftal eitjes per dag leggen. De overwintering gebeurt als ei en het is in dit stadium dat de soort het gemakkelijkst te inventariseren is. Het volgende voorjaar komen de rupsen uit, samen met het ontluiken van de sleedoornblaadjes. Het eten van bladeren gebeurt voornamelijk ’s nachts. Overdag verstoppen ze zich aan de onderkant van een blad. Rupsen worden af en toe bezocht door mieren. Voor de verpopping laten de rupsen zich in de strooisellaag vallen. Poppen die in mierennesten gevonden worden, zijn vermoedelijk als pop meegenomen door mieren. De vlinder drinkt voornamelijk honingdauw, maar bezoekt af en toe ook Koninginnenkruid en Echte guldenroede. Mannetjes troepen vaak samen in de toppen van geïsoleerde bomen. De vlinder staat te boek als weinig mobiel, maar lijkt in staat om af en toe toch grotere afstanden te overbruggen. De Sleedoornpage komt vaak in dezelfde gebieden voor als Boomblauwtje, Koevinkje, Koninginnenpage en Oranjetipje.
Status en bescherming
Rode lijst:
Niet bedreigd
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Status:
Momenteel niet in gevaar. Op de Rode Lijst van 1999 was de Sleedoornpage Bedreigd. In Wallonië is de soort Momenteel niet in gevaar, in Nederland is ze Bedreigd, in Groot-Brittannië is ze Kwetsbaar, maar in Europa is ze Momenteel niet in gevaar.
Behoudsprioriteit: Laag. De Sleedoornpage is een prioritaire soort voor de provincie Vlaams-Brabant
Bedreigingen:
Volgens de voorspellingsmodellen zou het klimaat in België ook in 2050 geschikt zijn voor de Sleedoornpage.
Gebruikte begrippen en soorten
-
Bomenwijzer
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
-
-
Test jezelf
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.
