Bouwen aan groenexpertise

Mierikswortel

Armoracia rusticana

is een waardplant voor

Groot koolwitje

Hoogte plant

Minimaal:
60cm
Maximaal
120cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
zeer voedselrijk
Max:
zeer voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juli

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit

Bestuiving

vliegen, zweefvliegen e.a.
bijen, hommels e.a.
dag- en nachtvlinders
Areaal:

Van oorsprong is mierikswortel een Zuidoost-Europese en Zuidwest-Aziatische soort. Ze is echter al zeer lang in Vlaanderen in cultuur als specerij en verwildert zeer geregeld (vooral opslaand uit weggeworpen wortelfragmenten).

Verspreiding in Vlaanderen:

Al medio negentiende eeuw kwam mierikswortel ingeburgerd in Vlaanderen voor, bijvoorbeeld in laaggelegen weiden rond Aarschot en Dendermonde. Vandaag is de plant in Vlaanderen vrij zeldzaam.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
deze soort produceert geen zaad.
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geneeskrachtige planten
kruiden, specerijen en aromatische gewassen
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Mycorrhizen:
26-74% van de waarnemingen infectie met blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
windstrooier
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting (scheuten aan de moederplant gehecht voor lange periode, gewoonlijk langer dan 1 groeiseizoen)
Indigeniteit:
neofyt
Herkomst:
Zuid-Oost-Europa
Levensstrategie volgens Grime:
C/CR
Grime-competitiewaarde:
7.50
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
2.50
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
indifferent
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer uitgesproken stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

In Vlaanderen wordt mierikswortel hoofdzakelijk aangetroffen in weg-, spoorweg- en kanaalbermen. In de negentiende eeuw werd de soort ook gevonden in vochtige weilanden, maar dit is vandaag nog nauwelijks het geval. Haar groeiplaatsen zijn doorgaans matig tot zeer voedselrijk en eerder vochtig. Mierikswortel is bij ons volledig aangewezen op vegetatieve vermeerdering. De soort vormt immers geen rijpe vruchten. Door haar sterke wortels houdt ze op haar standplaatsen bijzonder lang stand, maar echt uitbreiden doet ze alleen lokaal.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
criteria niet van toepassing
Zeldzaamheid KFK-klasse:
132-228 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Filip Verloove

Cursussen bij Inverde

Boeken