Bouwen aan groenexpertise

Kuifvleugeltjesbloem

Polygala comosa

De Kuifvleugeltjesbloem is een kleine, overblijvende voorzomerbloeier die veel lijkt op de Gewone vleugeltjesbloem. Het grootste verschil is aan het begin van de bloei zichtbaar, wanneer de grotere schutbladen als een 'kuif' boven de bloemknoppen uitsteken. De bloeiwijze is rijkbloemiger en dichter dan bij de andere soorten. De bloemen zijn meestal purperroze, soms lichtroze tot wit. De plant groeit voornamelijk op vrij open, stenige plaatsen aan de rand van percelen.

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Droge kalkgraslanden en struweel op kalkbodem (6210)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Droge kalkgraslanden en struweel op kalkbodem (6210)

Hoogte plant

Minimaal:
5cm
Maximaal
30cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juli

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

blauw
rood, rose
wit

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

De soort heeft een Eurosibersich areaal dat reikt van Midden- Europa tot Centraal-Azië. De soort ontbreekt in grote delen van West-Europa, in Noord-Europa en in het grootste deel van het Middellandse-Zeegebied. In België is ze vrij algemeen tot vrij zeldzaam in het Lotharings district en vrij zeldzaam tot zeldzaam in het Maasdistrict.

Verspreiding in Vlaanderen:

Kuifvleugeltjesbloem is in Vlaanderen hoogstwaarschijnlijk helemaal verdwenen. De laatste vondst dateert van 1974 (Kanne, vermoedelijk op de Tiendeberg). Van die vondst is bewijsmateriaal aanwezig in het herbarium van de Nationale Plantentuin, maar het etiket vermeldt geen precieze locatie. In Nederlands Zuid-Limburg is de soort wel nog aanwezig (BLINK 1997).

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart

De Kuifvleugeltjesbloem is een kleine, overblijvende voorzomerbloeier, die veel op Gewone vleugeltjesbloem lijkt. Het verschil valt het meest op aan het begin van de bloei, als de schutbladen - die aanmerkelijk groter zijn dan bij Gewone en Liggende vleugeltjesbloem - als een 'kuif' boven de bloemknoppen uitsteken. De rijkbloemige bloeiwijze is wat dichter dan bij de beide andere soorten. De bloemen zijn gewoonlijk purperroze, soms lichtroze tot wit.

Het areaal van Kuifvleugeltjesbloem strekt zich uit van Midden-Europa tot Midden-Azië. Aan de noordwestrand van haar areaal bereikt zij nog juist Zuid-Limburg, waar zij een zeldzame bewoner van droge, zonnige krijthellinggraslanden is. Zij groeit nu in hoofdzaak op vrij open, stenige plaatsen aan de rand van percelen, dikwijls op voormalig akkerland. Tussen hoog gras zijn de planten vaak armbloemig en daardoor moeilijk van de Gewone vleugeltjesbloem te onderscheiden. Beweiding van kalkgraslanden komt Kuifvleugeltjesbloem vermoedelijk ten goede.

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1988 (deel 3) 

Kiemperiode:
vanaf Herfst tot Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Worteldiepte:
50cm
Levensvorm:
kruidachtige chamaefyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
mieren
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van droge standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer stikstofarme bodem / stikstofarme bodem
Maaigevoeligheid:
maaigevoelig/matig tolerant
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Kuifvleugeltjesbloem is een soort van voedselarme kalkgraslanden op naar het zuiden gerichte hellingen. Ze groeit er het liefst op iets open, stenige plekken.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
SH2
SH3
Rode lijst:
met uitsterven bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken