Waterteunisbloem en Postelein-waterlepeltje

Waterteunisbloem (Ludwigia grandiflora) en Postelein-waterlepeltje (L. peploides subsp. montevidensis) zijn sterk verwante, en ook sterk op elkaar lijkende soorten. De bestrijding van deze beide Ludwigia's is moeilijk daar de plant gemakkelijk in stukken breekt en ook gemakkelijk teruggroeit vanuit kleine fragmenten (vb. stukjes stengel die in de bodem achterblijven of op het water wegdrijven). Een effectief beheer richt zich op het zo volledig mogelijk verwijderen van de besmetting. Diverse methoden van mechanische verwijdering zoals afscheppen met kraan, riek of sloothark of maaiboot of slibruiming kunnen worden toegepast waarbij gelet wordt op volledige afvoer van de plantdelen. Handmatig verwijderen verdient indien mogelijk steeds de voorkeur daar men hiermee de planten nauwkeuriger kan verwijderen dan met machinale middelen.

Elk van beide soorten heeft zeer lange, donkere (bijna zwarte) stengels onder het wateroppervlak die onterecht soms als afgestorven worden beschouwd. Het is belangrijk om bij handmatig verwijderen zeer voorzichtig via de groene delen aan de oppervlakte het hele wortelstelsel los te trekken. Voor kleine, geïsoleerde waterlichamen kan peilverlaging toegepast worden met als doel de planten aan vorst bloot te stellen (winter) of te laten uitdrogen (zomer). Handmatige opvolging blijft steeds noodzakelijk. Machinale technieken worden enkel ingezet bij grote drijvende populaties mits men voldoende maatregelen kan nemen om te voorkomen dat de planten kunnen hergroeien of dat fragmenten zich stroomafwaarts kunnen verspreiden. Hergroei na een grondige ruiming komt zeer langzaam op gang als de plant in diep water stond. Dit heeft als gevolg dat een lagere frequentie voor de nazorg mogelijk wordt. Langsheen de oever is handmatige nazorg en controle steeds noodzakelijk. Doordat de plant laat in volle groei komt kan de nazorg gebeuren in de late lente. Voor meer gedetailleerde informatie wordt verwezen naar de resultaten van het Invexo-project(opent nieuw venster).

Opmerking: Postelein-waterlepeltje kan zich eveneens verspreiden door middel van zaden. De soort kan daarom best voor de bloei worden bestreden.

Zorgvuldige controle op hergroei is noodzakelijk gedurende enkele jaren. Daarnaast zorgt ecotoopherstel met verbetering van de waterkwaliteit (verminderen van nutriëntentoevoer, tegengaan van verbraseming) ervoor dat beide Ludwigia's minder fors kunnen terugkomen. Wijzigingen in de waterspiegel, zoals bij drooglegging, hebben geen invloed op waterteunisbloem. In een stabiele biotoop is de kans klein dat de soorten woekeren, bij verstoring zoals bij maaiwerken bestaat echter de kans dat veel van de vrijgekomen ruimte wordt ingenomen. Door kleine, latente populaties preventief te verwijderen voorkomt men mogelijke woekering.