Bouwen aan groenexpertise

Gekweekte peer

Pyrus communis subsp. pyraster

is een waardplant voor

Koningspage

is een waardplant voor

Vliegend hert

Hoogte plant

Minimaal:
600cm
Maximaal
1800cm

Voedsel

Min:
matig voedselrijk
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
april
Tot:
mei

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Het areaal van wilde peer omvat vrijwel heel Europa, met uitzondering van zowat volledig Scandinavië en grote delen van de Britse Eilanden. De noordgrens is onzeker omdat de soort mogelijk vooral naar het noorden toe door de mens werd verspreid. De noordoostgrens loopt via Noordoost-Polen en Rusland tot aan de Wolga. In het zuidoosten reikt het areaal tot de Kaukasus en noordelijk Klein-Azië. In Spanje is het areaal versnipperd, net zoals in Noord-Afrika. In Wallonië is wilde peer zeldzaam in het Maasdistrict, de Ardennen en Lotharingen.

Verspreiding in Vlaanderen:

De verspreiding van wilde peer in Vlaanderen is onvoldoende bekend. De meeste gegevens werden eerder recent ingezameld tijdens gericht onderzoek aan autochtone bomen en struiken in Vlaanderen. Voorlopig dient de soort omschreven als uiterst zeldzaam. De aanwezigheid van wilde peer in houtkanten en hagen houdt waarschijnlijk verband met het gebruik – tot in de loop van de twintigste eeuw - om gekweekte peren te enten op onderstammen van wilde peer. Mogelijk werden ze in de houtkant daartoe aangeplant. Of misschien is later de ent erboven afgestorven of werd de fruitboom gekapt, waarna de onderstam als hakhout opsloeg. Zaailingen van sommige oude perenrassen kunnen goed lijken op die van wilde peer. Enkel in de vruchtperiode is een correcte determinatie mogelijk. Of de huidige wilde peren teruggaan op echt natuurlijke populaties is onduidelijk. Toch is het niet uitgesloten dat we her en der nog relictpopulaties hebben, zeker als we de kruidenboeken van DODOENS (1583 en volgende edities) mogen geloven. Daarin wordt een optimistisch beeld van de wilde peren geschetst: ze groeien in het bos, langs de kanten van de velden en langs de wegen “van selfs sonder daer eenighe neerstigheydt oft moeite toe te doen” (1644).

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaad:
vanaf augustus tot oktober
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
vruchten
drachtplant voor bijen
hout en kurk leverende gewassen
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
phanerofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
pitvrucht
Vruchtkleur:
groen
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
tussen half-schaduwplanten en half-lichtplanten
Ellenberg voedselrijkdom:
indifferent
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt

Omwille van determinatieproblemen, maken sommige auteurs (bv. VAN DER MEIJDEN 1996) geen onderscheid tussen wilde en gekweekte peer. Wij volgen echter LAMBINON et al. (2004) waarin, net als in veel andere flora’s, wel twee taxa worden onderscheiden. Wilde peer is van nature een eerder warmteminnende boomsoort van lichte loofbossen (helling- en valleibossen) en bosranden op vruchtbare, luchtige, vochthoudende, maar niet natte bodems. Vaak varieert de zuurgraad van de bodem tussen licht zuur en matig basisch (meestal kalkrijk), en is hij lemig, kleiig of zelfs stenig. In Vlaanderen is wilde peer – een enkele uitzondering in Bos t'Ename (Oudenaarde) niet te na gesproken – echter nog niet in bossen aangetroffen. Wel vindt men de soort hier en daar in niet te donkere hagen en houtkanten of langs holle wegen, gewoonlijk op een wat beschutte standplaats. In Oudenaarde staan de bomen op een plaats waar vroeger een boomgaard stond, een situatie die bekend is van een aantal vindplaatsen in Haspengouw.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
onvoldoende gekend
Zeldzaamheid KFK-klasse:
60-131 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken