Bouwen aan groenexpertise

Stijf havikskruid

Hieracium laevigatum

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Oude Eiken-Berkenbossen op zeer voedselarm zand (9190)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Droge heischrale graslanden (6230_hn)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oude Eiken-Berkenbossen op zeer voedselarm zand (9190)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Soortenrijke struisgraslanden (6230_ha)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oud structuurrijk Grove dennenbos (rbbppm)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Brem- en gaspeldoornstruweel (rbbsg)

Hoogte plant

Minimaal:
15cm
Maximaal
120cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
lichte schaduw

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
oktober

Vocht

Min:
droog
Max:
droog

Bloemkleur

geel

Bestuiving

insektenbestuiving
Areaal:

Het areaal van stijf havikskruid omvat het grootste gedeelte van Europa (zuidwaarts tot de Pyreneeën, Noord-Italië en Bulgarije) en reikt tot in Centraal-Azië. In België is de soort het meest algemeen in de Kempen en de Ardennen, zeldzamer in de kalk- en leemstreken en uitgesproken zeldzaam elders.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is stijf havikskruid globaal een algemene soort, maar de abundantie wisselt sterk van streek tot streek. De soort wordt hoofdzakelijk gevonden in de Kempen, in mindere mate ook in de Leemstreek. In Oost- en West-Vlaanderen komt stijf havikskruid slechts plaatselijk voor, onder meer in enkele bos- en heidegebieden zoals het Drongengoed en het Burkelbos, of op kaaimuren, zoals in het Gentse en bij de spuikom van Oostende. Net zoals veel andere zoomsoorten van voedselarme milieus gaat stijf havikskruid achteruit. Atypische of vegetatieve exemplaren van stijf havikskruid kunnen worden verward met bos- en schermhavikskruid. Vooral de vorm van de bladvoet kan wel eens voor determinatieproblemen zorgen.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Herfst
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen sterke zuurindicator en zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
zeer stikstofarme bodem / stikstofarme bodem
Ecologische amplitude:
brede amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
plaatselijke freatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

Stijf havikskruid groeit in grazige vegetaties in de halfschaduw, langs bosranden en langs brede bospaden. De soort komt voor in eikenberkenbos en in naaldhoutaanplanten. Ze groeit bij voorkeur op zandige of uitgeloogde leembodems, in voedselarme tot matig voedselarme omstandigheden. Stijf havikskruid groeit in grazige vegetaties in bosranden op zandgrond. In de Leemstreek groeit de soort vaak in holle wegen. Buiten de Kempen en de Leemstreek wordt stijf havikskruid vooral op (kaai)muren gevonden.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
354-729 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Arnout Zwaenepoel
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken